اثرات تمركززدايي مالي و كنترل فساد بر رشد اقتصادي (تجربه كشورهاي نفتي منطقه)

درحالي‌كه مطالعات موجود به‌طور عمده به بررسي رابطه بين تمركززدايي و فساد، رشد و تمركززدايي يا فساد و رشد اقتصادي  مي پردازند، اندك مطالعاتي به تبيين ارتباط بين اين سه مؤلفه پرداخته اند. مقاله حاضر با هدف بررسي ارتباط تئوريك و تجربي تمركززدايي مالي، كنترل فساد و رشد اقتصادي، از روش داده هاي تابلويي براي كشورهاي بزرگ صادركننده نفت طي دوره زماني 2017-1998 بهره گرفته است. بيشتر كشورهاي نفتي به‌دليل تك محصولي بودن و وابستگي به درآمدهاي حاصل از صادرات نفت‌خام داراي ساختاري متمركز و تمركزگرا بوده و حجم فساد مالي بالايي دارند.   نتايج به‌دست آمده براي كشورهاي منتخب صادركننده نفت نشان مي دهد كه اولاً، بهبود يك واحدي شاخص كنترل فساد در الگوهاي مختلف برآوردي به‌طورمتوسط به‌ترتيب 0.74، 0.53، 0.62 درصد رشد اقتصادي آنها را افزايش داده است. ثانياً، با انجام تمركززدايي هزينه‌اي، درآمدي و مالي، رشد اقتصادي اين كشورها به‌ترتيب 0.43، 0.13 و 0.18 درصد افزايش خواهد يافت. درنهايت، اثرات منفي فساد مالي بر رشد اقتصادي با اعمال تمركززدايي كاهنده بوده، به‌طوري‌كه ضريب برآوردي در دو مدل رشد مثبت و معادل 0.19 و 0.16 درصد داشته است.