كارايي سيستم هاي RS و GIS در برآورد فرسايش بادي خاك ساحل شرقي درياچه اروميه

فرسايش بادي يكي از جنبه هاي مهم تخريب اراضي در مناطق خشك و نيمه خشك بوده و چالشي جدي در برابر توليد پايدار و مديريت اراضي محسوب مي‌شود. در اين تحقيق، براي برآورد فرسايش بادي خاك در ساحل شرقي درياچه اروميه، از مدل ارزيابي جامع استفاده شد كه با دقت كلي 66/12٪، موثر بوده و در آن از شش عامل مهم فرسايش پذيري بادي خاك، شاخص هاي خشكي و پوسته خاك، پوشش گياهي، شدت باد و تعداد روزهاي برفي استفاده مي شود. براي بدست آوردن فرسايش بادي خاك، نمونه ها بصورت تصادفي از عمق100 سانتي متر در 153 نقطه از سه لايه ارتفاعي (12711273 و 12731275 و 12751278متر ارتفاع از سطح دريا) در سايت هاي انتخابي تهيه و جهت بررسي ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي، به آزمايشگاه منتقل گرديد. از روش AHP نيز براي تعيين وزن هر عامل در يك سيستم چند معياري طي سال هاي 2017-2005 استفاده و پوشش گياهي بسيار ضعيف منطقه با تغييرات ساليانه ناچيز، به عنوان مهمترين عامل موثر در مدل فرسايش بادي شناخته شد. نتايج نشان داد فرسايش زياد بهترين دقت (۷۶/0)، فرسايش كم (۶۴/0) و فرسايش متوسط (۵۷/0) را نشان مي دهند و پايين بودن دقت فرسايش كم و متوسط، به علت وجود نقاط مشاهده ميداني بيشتر در مناطق فرسايشي شديد است كه بر صحت نتايج ارزيابي تأثير مي گذارد. صحت مدل ارائه شده در تبين كلاس فرسايش بادي شديد بيشتر از ساير كلاس ها بوده و بيانگر قرار گرفتن 45/56٪ از منطقه مورد مطالعه در كلاس فرسايش بادي شديد (WEI 0.53) است. درصورتيكه، 23.97% داراي فرسايش متوسط (0.48 WEI 0.53) و 30.47 درصد داراي فرسايش كم (0.48 WEI) مي باشد. در نتيجه، صحت ارزيابي كلي مدل فرسايش بادي خاك ايجاد شده در اين تحقيق مي تواند كاربرد خوبي در منطقه شرق درياچه اروميه داشته باشد. كل نتايج بيانگر روند كاهش شدت فرسايش از مناطق مياني به شمالي و جنوبي است.