ارزيابي كنترل كيفي فيزيكو شيميايي و ميكروبي آب دستگاه هاي همودياليز در بيمارستان ها

زمينه و اهداف: كيفيت آب مصرفي براي آماده سازي محلول دياليز به دليل ارتباط مستقيم اين محلول با خون بيماران داراي نارسايي كليوي از اهميت بالايي برخوردار است. اين مطالعه، با هدف ارزيابي كيفيت شيميايي و ميكروبي آب ورودي و خروجي دستگاه هاي دياليز در بيمارستان هاي استان آذربايجان شرقي انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه ي حاضر از نوع توصيفي تحليلي بوده و در طي آن آب بخش دياليز سه بيمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشكي استان آذربايجان شرقي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج آناليزهاي فيزيكوشيميايي (45 مورد) و ميكروبي (163 مورد) آب بخش دياليز در دو مرحله ي قبل و بعد از تصفيه ي اسمز معكوس طي سال هاي 1393 تا 1395 از بايگاني مربوطه استخراج گرديد. براي آناليز آماري، ضمن استخراج پارامترهاي آماري توصيفي، از آزمون تي مستقل و آناليز واريانس يك سويه (ANOVA) استفاده شد. تحليل داده ها با نرم افزارExcel و SPSS 23 صورت گرفت. يافته ها: بررسي كارايي سيستم اسمز معكوس نشان داد اختلاف معني داري بين كيفيت آب، پيش و پس از سيستم وجود دارد. به جز كلسيم، منيزيم، فلورايد و نيترات غلظت بقيه ي كاتيون ها و آنيون ها در 100 درصد نمونه ها كمتر از حد استاندارد Eu.Ph(European Pharmacopoeia) ارزيابي شد. نمونه هاي آب ورودي به دستگاه دياليز در 4.9 درصد موارد داراي آلودگي توتال كلي فرم بوده و در هيچ كدام از نمونه ها كلي فرم مدفوعي وجود نداشت. دفعات و تواتر زماني انجام آزمايشات در بيمارستان ها رعايت نشده و با وجود خطر فلزات سنگين براي سلامتي بيماران دياليزي، آزمايشات فلزات سنگين بر روي آب دياليز انجام نمي گيرد. نتيجه گيري: نياز به تدوين استاندارد ملي در خصوص كنترل آب دياليز، آزمايش تمام پارامترهاي كيفي آب دياليز برطبق استانداردها در دفعات و بازه هاي زماني منظم، آگاه سازي هرچه بيشتر مديران بيمارستان و كارشناسان بهداشت محيط در رابطه با اهميت كيفيت آب دياليز در سلامتي و افزايش اميد به زندگي بيماران دياليزي احساس مي شود.