ويژگي‌هاي ماهيتي «جذبه» در متون عرفاني و ادبي (بر پايه‌ نظريه‌ تعريف)

اين مقاله بر آن است تا اصطلاح كليدي جذبه را در متون ادبي و عرفاني بر پايه‌ نظريه‌ تعريف در منطق و فلسفه، بررسي كند تا به ويژگي‌هاي ماهيتي جذبه كه متون گذشته از بسياري از آن‌ها در تعريف اين اصطلاح غفلت ورزيده‌اند، دست يابد. مقاله‌ حاضر با روش پژوهش توصيفي تحليلي تلاش كرده است تعاريف و سخنان عرفا را درباره‌ «جذبه» در مهم ترين متون عرفاني و ادبي فارسي و عربي تا پايان قرن هشتم هجري بررسي كند. هيچ‌كدام از تعاريف متون به‌صورت جامع، ويژگي‌هاي ماهيتي آن را بيان نكرده است. اين تحقيق براساس متون اصيل انجام گرفته و اطلاعات مربوط به «جذبه» و اصطلاحات هم‌خوشه را گردآوري كرده و توانسته است به ويژگي‌هاي ذاتي و ماهيتي جذبه دست يابد و تعريف كامل‌تري از آن به دست دهد. اين شيوه مي‌تواند در حوزۀ ديگر اصطلاحات عرفاني و ادبي كاربرد داشته باشد.