تحليلي بر تأثير رضايت شغلي بر سلامت روان معلمان

زمينه و هدف: سلامت روان يكي از ابعاد سلامت و متاثر از كيفيت زندگي كاري است. هدف اين تحقيق تعيين تجربي اثر رضايت شغلي بر سلامت روان معلمان با در نظر گرفتن نقش تعديلگر جنس و رشته تدريس است. روش كار: پژوهش حاضر به روش كمي و به شيوه پيمايشي، با ابزار پرسشنامه و با استفاده از نرم افزارSPSS وAMOS انجام شد. جمعيت آماري تحقيق كليه معلمان مقطع (متوسطه اول و دوم) شهر نجف‌آباد اصفهان به تعداد ۱۵۰۰ نفر با حجم نمونه ۳۷۳ نفر بود. روش نمونه‌گيري در اين تحقيق، نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي بود. نتايج: تحليل عاملي تأييدي گويه هاي نشان داد اين گويه ها قادرند 63.25% واريانس متغير سلامت روان را تبيين كنند. همچنين اثر استاندارد رضايت شغلي بر سلامت روان به ميزان 0.37 مي باشد (0.001 p) و مي‌تواند 13% از واريانس سلامت روان افراد را تبيين كند. نتايج نشان داد ميانگين سلامت روان(66.64) معلمان پايين تر از ميانگين طيف و ميانگين رضايت شغلي آنان(73.90) بالاتر از متوسط طيف مي باشد (0.001 p). نتيجه‌گيري: رضايت شغلي با تأثير اثبات شده اي كه بر سلامت روان معلمان دارد مي تواند ضمن بهبود بخشيدن به زندگي فردي و اجتماعي معلمان، به كارآيي بيشتر آنها در زمينه آموزش و پرورش بيانجامد. در اين رابطه جنس و رشته تدريس معلمان مي توانند اثر رضايت شغلي بر سلامت روان معلمان را تحت تأثير قرار دهند. به اين صورت كه ميزان بتا براي گروه زنان با 0.55 و براي معلمان علوم تجربي با 0.68 اثر قويتري نسبت به گروه مردان و معلمين ساير رشته ها دارد.