اثربخشي درمان اضطراب به روش طرحواره درماني بر كمال‌گرايي مثبت و منفي زنان 20 تا 30 ساله

زمينه و هدف: مرور نظام‌مند پژوهش‌ها حاكي از اين است كه در درمان اضطراب افراد متغيرهاي مختلفي تاثير مي‌گذارد و روش‌هاي درماني متعددي اثربخش هستند، اما نقش طرحواره ‌درماني بر كمال‌گرايي افراد مضطرب مغفول مانده است، لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشي درمان اضطراب به روش طرحواره‌ درماني بر كمال‌گرايي است. پژوهش حاضر كاربردي و از نوع نيمه‌ آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل مي باشد. روش كار: از بين كليه زنان 20 تا 30 سال داراي اضطراب مراجعه‌كننده به كلينيك حضور نو واقع در شهر تهران تعداد 30 نفر به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تخصيص داده شدند. همه آن‌ ها قبل از اجراي مداخله پرسشنامه كمال‌گرايي تري-شورت و همكاران را تكميل كرده‌اند. پس از آن، گروه آزمايش تحت آموزش طرحواره‌ درماني قرار گرفت. در نهايت هر دو گروه پس‌آزمون را دريافت كرده‌اند. پس از جمع‌آوري اطلاعات، داده‌ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چندمتغيري به كمك نرم‌افزار SPSS 19 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: بين دو گروه در دو مؤلفه كمال‌گرايي مثبت (0.019 p و 6.275=F) و كمال‌گرايي منفي (0.006 p و 9.136=F) تفاوت معني‌داري وجود دارد. با مشاهده يافته‌هاي توصيفي مي‌توان گفت گروه آزمايش پس از كسب مداخله طرحواره‌درماني توانسته است نمرات پايين‌تري را در پس‌آزمون مؤلفه‌هاي كمال‌گرايي نسبت به گروه كنترل كسب كند. نتيجه‌گيري: استفاده از روش طرحواره‌درماني در درمان اضطراب باعث كاهش كمال‌گرايي افراد شده و از اين رو آگاهي از اين آموزش مي‌تواند در جهت بهبود متغيرهاي كمال‌گرايي مثبت و منفي به روان شناسان، مشاوران، دانشجويان و ساير متخصصان كمك نمايد.