تاثير درمان پذيرش و تعهد بر فرسودگي زناشويي زوجين با تعارض زناشويي

زمينه و هدف: فرسودگي در زوجين يك روند تدريجي و به ندرت ناگهاني است كه طي آن صميميت و عشق به تدريج رنگ باخته و به همراه آن خستگي عمومي عارض مي‌گردد. از طرفي اغلب مداخلات زوج‌درماني درصدد كاهش تعارضات زناشويي زوجين مي باشند. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر اثربخشي آموزش مبتني بر درمان پذيرش و تعهد بر فرسودگي زناشويي زوجين داراي تعارض زناشويي بود. روش كار: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل همراه با مرحله پيگيري 45 روزه بود. در اين پژوهش جامعه آماري كليه زوجين داراي تعارضات زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر كرج در سال 1399 بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده تعداد 14 زوج كه نمره بالاتر از 111 در پرسشنامه تعارضات زناشويي كسب كردند در يك گروه آزمايش (7 زوج) و كنترل (7 زوج) قرار گرفتند. گروه‌ آزمايش تحت درمان پذيرش و تعهد (12 جلسه 90 دقيقه‌اي) قرار گرفت؛ اما گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله اي دريافت نكردند و در ليست انتظار باقي ماندند. از پرسشنامه تعارضات زناشويي براتي و ثنايي و فرسودگي زناشويي pines به منظور گردآوري اطلاعات استفاده شد. ‌تحليل داده ها با تحليل واريانس مكرر و آزمون تعقيبي بن فروني انجام پذيرفت. نتايج: آموزش مبتني بر درمان پذيرش و تعهد ، فرسودگي زناشويي را در زوجين به‌طور معني داري كاهش داده و نتايج در دوره پيگيري نيز از ثبات لازم برخوردار بوده است (0.05 p). نتيجه گيري: براساس نتايج پژوهش حاضر، مي توان گفت كه درمان پذيرش و تعهد مي تواند به‌عنوان يك گزينه مداخله اي در كاهش مشكلات زناشويي مورد استفاده قرار گيرد.