رويكرد پديدارشناسانه به تجارب معلمان مدارس ابتدايي دخترانه از اجراي طرح شناسايي و هدايت استعدادهاي برتر (شهاب)

هدف پژوهش حاضر، استفاده از رويكرد پديدارشناسانه جهت بررسي تجارب معلمان مدارس ابتدايي دخترانه از اجراي طرح شناسايي و هدايت استعدادهاي برتر (شهاب) بود. رويكرد پژوهش كيفي بود و از روش پژوهش پديدارشناسي توصيفي استفاده شد. ميدان پژوهش، كليۀ معلمان زن پايه پنجم ابتدايي مدارس دخترانه مجري طرح شهاب  ناحيه دو همدان در سال تحصيلي 98-97 بودند. بر اساس روش نمونه گيري ملاك محور و قاعده اشباع نظري، تعداد 16 نفر از معلمان به عنوان مشاركت كننده انتخاب شدند، روش جمع آوري داده ها مصاحبه نيمه ساختاريافته بود. زمان مصاحبه از 25 تا 40 دقيقه متغير بود. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از كدگذاري و تحليل مضمون استفاده شد. براساس يافته ها، تجربيات و ادراكات معلمان در چهار مضمون سازمان دهنده شامل مضامين انگيزشي، ستادي و پشتيباني، آموزشي و اجتماعي و فرهنگي طبقه بندي شد و در مجموع 31 مضمون پايه، براي مضامين سازمان دهنده شناسايي شد. همچنين نتايج نشان داد، معلمان ادراكات و تجربيات ناخوشايندي نسبت به اجراي طرح داشتند و بيشترين تجربيات ناخوشايند، مربوط به عوامل آموزشي بود.جايگزين ساختن خلاقيت، خودآغازي، جستجوگري، خوداكتشافي و خودانگيزشي به جاي آموزش نتيجه محور، نمره محور، رقابت محور، پر آموزي و پرباري حافظه در سايۀ  طرح شهاب نيازمند تعامل كليۀ عوامل درگير از جمله بنياد ملي نخبگان، سازمان پرورش استعدادهاي درخشان، دفتر هدايت استعدادهاي درخشان، جامعه، خانواده، معلم و مدير مدرسه است.