ترسيم آينده اخلاقي جهان، با تأكيد بر ظرفيت‌‌هاي عصر ظهور

«آينده اخلاقي جهان»، همواره مورد توجه مكاتب بشري و الاهي بوده است. اهميت مسائل اخلاقي در آينده، به ويژه مطلق يا نسبي بودن آن‌‌ها، از لحاظ مداخله مستقيمي است كه در تنظيم باور، گرايش و رفتارهاي اخلاقي بشر در زمان حال دارد. هدف اين پژوهش، واكاوي اين مسئله است كه كشش آينده براي اخلاق مطلق و نسبي به چه ميزان است و جهان آينده، در كدام بستر وجودي و معرفتي، جهان اخلاقي خواهد بود. روش اين پژوهش توصيفي-تحليلي است و از طريق تبيين دو مؤلفه مهم «حتمي يا محتمل بودن آينده» و «تكامل بشر» به وضعيت اخلاقي جوامع در آينده پرداخته شده و نظريات آينده‌‌پژوهان مطرح شده و كارآيي يا تناقض آن‌‌ها با معيارهاي ديني مورد سنجش قرار گرفته است. يافته‌‌هاي پژوهش حاكي است از منظر ديني، آينده جهان، «آينده‌اي اخلاق محور» خواهد بود و اين رويكرد، از طريق قطعيت پديده ظهور و عملكرد جهان شمول ولي‌‌عصر؟عج؟ محقق مي‌‌گردد. با در نظر گرفتن دو شاخصه مذكور، مواجهه اخلاقي بشر در آينده، با وعدۀ نهايي دين براي برقراري حكومت واحد جهاني همسو خواهد شد.