مدل‌سازي كنترل فعاليت دهانه‌هاي تخليه در برنامه‌ريزي توليد معادن تخريب بلوكي

توسعه صنايع و نياز به مواد معدني باعث شده است تا واحدهاي معدني ظرفيت‌هاي توليد ساليانه بالاتري را در برنامه توليد خود قرار دهند. توليد در سطوح بزرگ مقياس نيازمند مدل‌هاي برنامه‌ريزي توليدي است كه اهداف و محدوديت‌هاي عملياتي واقعي و كارآمدي را در تركيب خود قرار دهند. وجود پارامترهاي مختلف مؤثر در طراحي و ارتباط تنگاتنگ آن‌ها در موفقيت عمليات استخراج معادن تخريب بلوكي، مسائل زمان‌بندي توليد اين معادن را پيچيده كرده است. در اين تحقيق با معرفي محدوديت‌ طول مدت فعاليت دهانه تخليه و تعداد دهانه‌ تخليه فعال در هر دوره از عمر معدن به كنترل مناسب از چگونگي شروع و گسترش استخراج از دهانه‌هاي تخليه در محدوده معدن تخريب بلوكي پرداخته شد و نتايج آن در زمان‌بندي توليد بررسي گرديد. بدين منظور مدل‌هاي MILP با استفاده از نرم‌افزار MATLAB توسعه و در ادامه در محيط نرم‌افزار CPLEX مدلهاي مربوطه حل گرديد. اجراي مدل‌ها بر روي 109 دهانه‌تخليه كه در طي 13 سال وارد مدل زمان‌بندي توليد شدند نشان داد مدل‌هاي MILP پيشنهادي ضمن كنترل فعاليت دهانه‌هاي تخليه، سعي در افزايش حداكثر بهره‌وري اقتصادي طرح دارند به‌نحوي‌كه حداكثر اختلاف درNPV محاسبه‌شده در راستاهاي مختلف پيشروي تخريب 16% مي‌باشد كه خود اين عامل نشان مي‌دهد مدل به‌خوبي تابع هدف مساله را رعايت مي‌كند. همچنين نتايج زمان‌بندي توليد براي دهانه تخليه 65 نشان داد كه در راستاي SN اين دهانه تخليه در دوره 1 و با عمر 3 سال وارد زمان‌بندي توليد شده و بنابراين در هرسال 33% از تناژ آن استخراج مي‌شود. اين در حالي است كه در راستاي NS اين دهانه تخليه در دوره 8 و به‌صورت كامل در 1 دوره استخراج شده است. بنابراين طول عمر دهانه‌هاي تخليه نيز تابعي از تناژ و عيار آن دهانه تخليه و راستاي پيشروي استخراج است.