تعيين تغييرات الگوي زماني و مكاني شاخص تراكم بارندگي در ايران

تعيين تغييرات الگوي زماني و مكاني بارندگي نقش موثري در مديريت منابع آب، كنترل مخاطرات طبيعي و طراحي زيرساخت هاي توسعه ايفا مي‌كند. در اين پژوهش تغييرات مكاني و زماني شاخص تراكم بارندگي روزانه (CI) در گستره كشور ايران و با در نظر گرفتن 80 ايستگاه هواشناسي در دوره آماري سي ساله 1987-2016 مورد بررسي قرار گرفت. علاوه بر اين روند تغييرات شاخص CI به صورت سالانه نيز توسط آزمون ناپارامتريك من-كندال مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مقدار اين شاخص طي دوره سي ساله و در گستره ايران از 0.57 تا 0.71 متغيير مي‌باشد. بيشترين مقادير CI مربوط به مناطق ساحلي واقع در درياي خزر و خليج فارس است كه نشان دهنده تمركز بارندگي در روزهاي خاصي از سال در اين مناطق مي‌باشد. همچنين 64 ايستگاه از 80 ايستگاه مورد بررسي در اين پژوهش روند رو به افزايش مقدار شاخص تراكم بارندگي روزانه را تجربه كرده‌اند. در ضمن با اعمال آزمون همبستگي اسپيرمن بر روي تمامي ايستگاه ها مشخص شد كه همبستگي معني‌دار و معكوس ميان شاخص تراكم بارندگي روزانه، ارتفاع از سطح دريا و عرض جغرافيايي وجود دارد.