مدل لجستيك تاب‌آور پليس پيشگيري

زمينه و هدف: امروزه تاب‌آوري يكي از مهمترين راهبردهاي هر سازماني به‌ويژه سازمان‌هاي پليسي براي جلوگيري از بروز اختلال و يا بازگشت به حالت اوليه و مطلوب‌تر در صورت بروز اختلال است. هدف از اين پژوهش ارائه مدلي براي لجستيك تاب آور پليس پيشگيري است. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي توسعه اي و از نظر نوع توصيفي تحليلي است. مصاحبه نيمه ساختار يافته با 22 نفر از خبرگان به روش قضاوتي هدفمند انجام شد. جامعه مشاركت‌كنندگان پژوهش عبارت است از مديران و فرماندهان خبره پليس پيشگيري نيروي انتظامي و  فرماندهي انتظامي تهران بزرگ مرتبط با فرماندهي عملياتي در حوزه پليس پيشگيري، اساتيد خبره دانشگاهي لجستيك پليس پيشگيري و معاون و مديران خبره معاونت آماد و پشتيباني فرماندهي انتظامي تهران بزرگ است كه داراي مدرك حداقل كارشناسي و حداقل 15 سال مديريت در سطوح عالي انتظامي و آماد و پشتيباني هستند. روش تجزيه و تحليل داده‌ها تحليل مضمون با رويكرد آتريد استرلينگ است. يافته ها: يافته‌هاي پژوهش شامل ابعاد، مولفه‌ها و شاخص‌هاي لجستيك تاب‌آور پليس پيشگيري نيروي انتظامي با تاكيد بر فرماندهي انتظامي تهران بزرگ است. مدل ارائه شده در اين پژوهش در مجموع شامل 73 شاخص در قالب 15 مولفه و 5 بعد اصلي است. نتايج: با توجه به اينكه موضوع تاب آوري لجستيك در پليس پيشگيري يك راهبرد نظام مند است، نتايج پژوهش نيز ابعاد مدل لجستيك تاب آور پليس پيشگيري را در قالب مجموعه اي از عناصر سازماني، مديريتي و فني مطرح در تاب آوري از جمله سازمان و مديريت، فناوري، تعامل و قابليت‌ها مورد تاييد و تاكيد قرار مي دهد.