بررسي رابطه‌ گرايش به جهاني‌شدن با سلامت روانشناختي (مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز)

هدف اين مقاله بررسي رابطه گرايش به جهاني‌شدن با سلامت روانشناختي است. نظريه جهاني‌شدن گيدنز و جامعه مخاطره‌آميز اولريش بك، مبناي نظري اين پژوهش مي‌باشند. جامعه آماري در اين پژوهش، تعداد 16409 دانشجوي در حال تحصيل دانشگاه شهيد چمران اهواز هستند كه با روش طبقه‌اي متناسب با حجم (جنسيت، دانشكده و مقطع تحصيلي) و با توجه به جدول كرجسي و مورگان، تعداد 377 نفر انتخاب گرديد و براي اطمينان بيشتر اين تعداد به 400 نفر افزايش يافت. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامه استاندارد شده است. داده هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شدند و از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره استفاده گرديد. يافته‌هاي پژوهش، حاكي از آن است كه بين گرايش به جهاني‌شدن اجتماعي و اقتصادي با سلامت روانشناختي دانشجويان، رابطه مستقيم و معنادار و بين گرايش به جهاني‌شدن سياسي و فرهنگي با سلامت روانشناختي آنان، رابطه معكوس و معنادار وجود دارد و با توجه به معادله رگرسيوني، فقط دو متغير گرايش به جهاني‌شدن اجتماعي و فرهنگي در مجموع 0.111 از واريانس سلامت روانشناختي را تبيين مي‌كنند. در پي بررسي متغيرهاي جمعيت‌شناختي با سلامت روانشناختي نيز دريافته شد كه ميان درآمد و پايگاه ذهني اقتصادي ـ اجتماعي با سلامت روانشناختي يك رابطه مستقيم و معنادار وجود دارد. همچنين دريافته شد كه ميانگين سلامت روانشناختي در بين زنان و مردان و شاغلين و بيكاران تفاوت معناداري دارد؛ اما بين مجردين و متأهلين تفاوت معناداري را نشان نمي‌دهد.