بررسي سبك‌هاي يادگيري و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گيلان براساس مدل ورمونت

مفهوم اطلاع از سبك يادگيري فراگيران در نظام آموزشي و استفاده از روش آموزشي مرتبط با آن براي تدريس فراگيران موجب تسهيل بهتر در فرايند يادگيري و ارتقاي بيشتر آن مي شود. هدف از مطالعه حاضر تعيين سبك هاي يادگيري و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گيلان براساس مدل ورمونت بود. اين مطالعه مقطعي از نوع توصيفيتحليلي بوده كه برروي 247 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي گيلان، با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، در سال تحصيلي 94-1393 صورت گرفت. براي جمع آوري اطلاعات، از پرسشنامه معتبر سبك يادگيري ورمونت مشتمل بر 120 گويه استفاده شد و جهت تجزيه و تحليل داده ها نيز از نرم افزار آماري SPSSV.21 و آزمون هاي آمار توصيفي و استنباطي (آزمون كولموگروف اسميرنوف، ضريب همبستگي پيرسون، آناليز واريانس و تي تست) استفاده شد. اغلب دانشجويان دختر بوده (90.3 درصد) و رشته پرستاري (21.5 درصد) با ميانگين سني 2.54 ± 22.89 سال بودند. ميانگين نمره سبك يادگيري در دانشجويان، 49.63± 382.23 از 600 نمره قابل كسب به دست آمد. در مؤلفه راهبردهاي نظم دهي (اكثريت هميشه داراي كنترل نامتمركز%49.8) و مؤلفه عقايد و باورهاي يادگيري دانشجويان (اكثريت عدم اعتقاد به كسب و استفاده از دانش %57.9) ضعف بيشتري مشاهده شد. در بررسي ارتباط بين متغيرهاي جمعيت شناختي با نمره سبك يادگيري نيز، ارتباط آماري معني داري مشاهده نشد. با توجه به نتايج حاصل از مطالعه، پيشنهاد مي شود دست اندركاران آموزشي به نقاط ضعف دانشجويان بيشتر توجه نمايند و فرايند تدريس و آموزش بر مبناي آن اتخاذ گردد.