تبيين سياست‌هاي زمين شهري در ايران

زمين در شهرها به عنوان عنصري از سيستم پيچيده شهرها، عامل اساسي در پايداري شهرها قلمداد مي‌شود، بدين منظور لازم به اجراي سياست‌هاي صحيح و مديريت صحيح آن از طرف نهادهاي زي ربط است. بدين منظور تحقيق حاضر با هدف تبيين سياست‌هاي زمين در شهرهاي ايران در افق زماني 1404 در تلاش است بهترين الگو جهت سياست‌گذاري زمين تعيين و عامل سوق دهنده آن مشخص گردند. براي اين منظور بعد از مطالعات كتابخانه‌اي 8 عامل كليدي با 24 فرض مورد ارزيابي 30 كارشناس متخصص در زمينه سياست‌هاي زمين شهري كه به صورت روش گلوله برفي مشخص شده‌اند، مورد ارزيابي و سپس در محيط نرم‌افزار سناريو ويزارد مورد بررسي تا وضعيت‌هاي محتمل پيش‌روي سياست‌هاي زمين شهري در ايران مشخص گردند. نتايج تحقيق نشان داده است كه 8 عامل كليدي سي‌ات گذاري زمين در شهرهاي ايران داراي 4 سناريو قوي، 74 سناريو ضعيف و 15 سناريو محتمل بوده است. سناريوهاي محتمل با 120 حالت (مطلوب، ايستا و نامطلوب) داراي ضريب 17 درصد براي وضعيت مطلوب، 30 درصد براي وضعيت ايستا و 51 درصد براي وضعيت بحراني (كه بيشترين فراواني را نيز به خود اختصاص داده است) بوده است. بر اساس ارزيابي‌ها، وضعيت بحراني سياست‌گذاري بيشتر از ديگر وضعيت‌ها در افق 1404 محتمل بوده است.