تحليل الگوها و راهكارهاي توسعه صنعت گردشگري شهري (مطالعه موردي: منطقه 22 شهر تهران)

گردشگري شهري به عنوان يك پديده جهاني نقش زيادي در توسعه اقتصادي - اجتماعي، رفاهي - فرهنگي و ملي و بين المللي جوامع ايفا ميكند . در اين تحقيق، با استفاده از تحليل SWOT، راهكارهاي توسعه گردشگري شهري منطقه 22 تهران مورد بررسي قرار گرفت. جامعه آماري اين پژوهش شامل شهروندان منطقه 22 شهر تهران، كارشناسان خبره و مسئولين شهرداري و امور مرتبط با گردشگري و گردشگران در منطقه مورد مطالعه بود. بر اساس فرمول كوكران، حجم نمونه مورد نظر، 385 نفر از شهروندان منطقه 22، 385 نفر از گردشگران و 45 نفر از كارشناسان و مديران در نظر گرفته شد. پس از طراحي سؤالات پرسشنامه در قالب طيف ليكرت و تاييد روايي با استفاده از نظر كارشناسان و متخصصين مربوطه، براي تعيين سطح پايايي از ضريب الفاي كرونباخ استفاده شد كه برابر 0.73 به دست آمد كه نشان از پايايي مناسب پرسشنامه‌ داشت. به منظور تحليل داده‌ها و تعيين مهم‌ترين نقاط قوت، ضعف، تهديد و فرصت‌ها از مدل SWOT استفاده شد. مطابق نتايج، وجود مناطقي مانند باغ گياه‌شناسي ملي ايران و پارك جنگلي چيتگر، ساخت بي رويه برج هاي مسكوني و تغيير نامناسب كاربري در مجاروت مكان هاي داراي جاذبه طبيعي، تسهيل و حمايت مالي از انجام سفرهاي داخلي ارزان قيمت و ضعف اطلاع رساني و فقدان تبليغات كافي در زمينه معرفي جاذبه هاي گردشگري به ترتيب مهم ترين نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهديد توسعه گردشگري در منطقه بودند. استراتژي توسعه گردشگري منطقه بر اساس تحليل سوات، استراتژي محافظه‌كارانه به دست آمده است كه بر اساس افزايش انگيزه سرمايه‌گذاري مردم و بخش خصوصي، كاربري‌هاي متناسب گردشگري، افزايش آگاهي مردم و گردشگران و بهبود ساختار تشكيلاتي و استفاده از مديران بومي برنامه‌ريزي شده است.