تحليل سازه‌‌هاي مؤثر بر پذيرش طرح تسطيح و يكپارچه‌‌سازي اراضي مورد مطالعه: روستاهاي منطقۀ زرقان

با توجه به محدوديت زمين‌هاي حاصلخيز در كشور، رشد روز افزون جمعيت و افزايش تقاضا براي مواد غذايي، تجميع قطعات و يكپارچگي كشت براي استفاده‌ي مطلوب‌تر از زمين‌هاي حاصلخيز ضروري است. از اين رو، هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل مؤثر بر پذيرش طرح تسطيح و يكپارچه‌سازي اراضي در شهرستان زرقان واقع در استان فارس بود. جامعة آماري اين پژوهش پيمايشي ۶۰۲ نفر از كشاورزان شهرستان زرقان بودند كه از اين ميان تعداد ۱۹۰ نفر ( ۷۲ پذيرنده و ۱۱۸ نپذيرندة طرح تسطيح و يكپارچه سازي اراضي) با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه بود كه روايي صوري آن بر اساس نظر متخصصان تأييد شد و پاياي آن نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ براي بخش‌هاي مختلف پرسشنامه (بين 0.82 تا 0.86) به دست آمد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار 〖 spss〗_(v_23 )مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد مهم‌ترين تفاوت بين پذيرندگان و نپذيرندگان طرح تسطيح و يكپارچهسازي اراضي سن، تحصيلات، سابقة كشاورزي، تعداد قطعات مزرعه، فاصله‌ تا مركز خدمات، استفاده از عوامل ارتباطي ـ اطلاعاتي، برخورداري از خدمات فني ـ ترويجي، مشاركت در نهادهاي روستايي، دسترسي به اعتبارات، پوشش بيمة اراضي، اندازة زمين تحت مالكيت، درآمد كشاورزي، عملكرد توليد مي‌باشد. همچنين ديگر يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن بود كه تابع تحليل تشخيصي مي‌تواند با دقت و مطلوبيتي بالا، كشاورزان پذيرندة تسطيح و يكپارچه‌سازي اراضي را از نپذيرندگان طبقه‌بندي كند. از مجموع متغيرهاي كه وارد مدل تشخيصي شدند مشاركت در نهادها، استفاده از عوامل ارتباطي ـ اطلاعاتي، درآمد كشاورزي، سطح زير كشت، ميزان زمين تحت مالكيت، فاصله تا مركز خدمات، پوشش بيمة اراضي از مهم‌ترين متغيرهاي متمايز كنندة دو گروه پذيرنده و نپذيرندة طرح تسطيح و پكپارچه‌سازي اراضي بودند.