بررسي مقايسه‌اي و تحليلي مؤلفه‌هاي رضامندي زوجيت در زوج‌هاي غيرخويشاوند و خويشاوند

شيوه ازدواج و نسبت خانوادگي زوجين و خانواده‌هاي آنان ازجمله مواردي است كه مي‌تواند با شناخت اوليه آنان از يكديگر و سازگاري و رضايت زناشويي مرتبط باشد. پژوهش حاضر به مقايسه رضايت‌مندي زوجيت در افراد با ازدواج‌هاي خويشاوندي و غيرخويشاوند مي‌پردازد. بدين‌منظور 120 آزمودني (در هر گروه 60 نفر) انتخاب شد و با استفاده از مقياس رضايت‌مندي زوجيت افروز ((AMSS مورد آزمون قرار گرفتند. تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان داد، هرچند ميان نمره كل رضايت‌مندي زوجيت در افراد با ازدواج‌هاي خويشاوندي در مقايسه با افراد با ازدواج غيرخويشاوندي اختلاف معناداري وجود ندارد، اما در سطح زيرمقياس‌ها، ميان نمرات افراد با ازدواج‌هاي غيرخويشاوندي در زيرمقياس حل مساله، رضايت‌مندي، مطلوب‌انديشي و مهارت‌هاي ارتباطي ميان زوجين با ازدواج‌هاي خويشاوندي و غيرخويشاوندي اختلاف معناداري ديده شد. با درنظرگرفتن اين موضوع به‌نظر مي‌رسد ارائه آموزش‌ها و مشاوره‌هاي خانوادگي در راستاي بهبود مهارت‌هاي ارتباطي و مهارت‌هاي حل مساله در ميان افراد با ازدواج‌هاي خويشاوندي بيش از پيش بايد موردتوجه قرار گيرد. به‌ويژه آنكه، روابط خانوادگي بيشتر در بين اين زوجين در برخي موارد مي‌تواند درصورت عدم مديريت صحيح موجب سوتفاهم‌ها و اختلافاتي شود كه سبب تضعيف تعاملات زوجين مي‌شود. ازجمله دلايل ضعف در مهارت‌هاي ارتباطي به‌نوبه خود مي‌تواند ناتواني در بكارگيري روش‌هاي حل مساله درست است كه از طريق آموزش و مشاوره مي‌توان تا حدود زيادي آنها را كنترل و مديريت نمود.