الگوي مطلوب شايستگي رهبري آموزش در گروه‫هاي باليني دانشكده‫هاي پرستاري و مامايي

زمينه و هدف: مقوله رهبري در علوم پزشكي و آموزش پرستاري، به ويژه در ارتباط با يادگيري باليني از اهميت بسياري برخوردار است و مي تواند به ميزان قابل توجهي اثربخشي آموزش باليني را پيش بيني كند. اين پژوهش با هدف طراحي الگوي مطلوب شايستگي رهبري آموزش در گروه‫هاي باليني دانشگاه هاي علوم پزشكي صورت گرفت. روش كار: پژوهش حاضر به روش كيفي آميخته (كيفي كمي) انجام شد. براي اجراي پژوهش با 15 نفر از معاونين و مديران گروه در برخي ازدانشگاه‫هاي شمالغرب كشور مصاحبه نيمه ساختار يافته صورت گرفت و به شيوه تحليل محتوا مورد ارزيابي قرار گرفت و در مرحله كمي با استفاده از روش دلفي فازي و بكارگيري معادلات ساختاري مورد تاييد قرار گرفت. يافته ها: متغير شايستگي رهبران آموزشي از منظر مديران و معاونين آموزشي در مرحله كيفي و تحليل مقوله‫ها شامل50 شايستگي در پنج دسته شايستگي‫هاي رهبري در آموزش باليني، ارزيابي خود و ارزشيابي عملكرد آموزشي، توسعه مهارت‫هاي باليني دانشجو، شايستگي فردي، منابع انساني بود كه الگوي طراحي شده در مرحله كمي با تكنيك معادلات ساختاري مورد ارزيابي قرار گرفت. نتيجه گيري: با توجه به اهميت سازمان‫هاي آموزشي و همچنين شايستگي‫هاي مديران در علوم پزشكي براي موفقيت باليني، مدل مذكور براي تصميم گيرندگان و مشاوران به منظور انتخاب رهبران آموزش باليني دانشگاه‫ها و هدايت و راهنمايي مديران كاربرد دارد.