آزمون رابطه ضريب فازي نوآوري، قدرت بازاري، و بازدهي سهام: شواهدي از اثرهاي رقابت‌گريزي

هدف محوري پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين ضريب نوآوري، قدرت بازاري، و بازدهي سهام در شركت هاي بورس اوراق بهادار تهران است. بنابراين، از داده هاي 153 شركت بورسي در بازه زماني 1397-1386 و مدل رگرسيون انتقال ملايم پنلي استفاده مي‌شود تا ارتباط بين ضريب قدرت بازاري و نوآوري، و ضريب فناوري و بازدهي سهام مورد بررسي قرار گيرد. نتايج پژوهش در معادله ضريب نوآوري و بازدهي سهام به روشني نشان مي دهد كه رابطه غيرخطي بين متغيرهاي مورد بررسي وجود دارد و در معادله ضريب نوآوري با افزايش قدرت بازاري به عنوان متغير انتقال تا سطح آستانه، ضريب نوآوري افزايشي و معنادار، و با گذر از اين سطح كاهشي و معنادار است. علاوه بر اين، در معادله بازدهي سهام، با افزايش نوآوري پيش و پس از سطح آستانه اين روند ادامه دارد. در مجموع، نتايج مربوط به دو معادله ضريب فناوري و بازدهي سهام بيان مي كند كه در شركت هاي فعال بورس اوراق بهادار تهران رابطه نامتقارن غيرخطي و U معكوس بين قدرت بازاري و ضريب نوآوري از يك‌سو، و ضريب نوآوري و بازدهي سهام از سوي ديگر وجود دارد و در بيش تر بنگاه هاي فعال بورسي، شواهدي از اثرهاي رقابت گريزي تاييد مي شود.