تحليل كمي راهبردهاي مقابله با بيابان‌زايي با به كارگيري مدل لينمپ

به منظور افزايش بازدهي و جلوگيري از هدر رفت سرمايه‌ هاي محدود در طرح ‌هاي مقابله با بيابان‌زايي، همواره نبود روشي كه بتواند معيارها و راهكارهاي مختلف را در نظر بگيرد و از آن ميان بر مبناي ساختاري نظام مند و ديدگاه گروهي، راه ‌حل هاي بهينه را ارائه دهد، مشهود بوده است.  پژوهش حاضر با هدف ارائه روشي به منظور رتبه‌ بندي راهبردهاي بهينه مقابله با بيابان زايي در دشت يزد خضرآباد در قالب مدل هاي تصميم ‌گيري چند معياره با بهره گيري مدل لينمپ انجام گرفت. در اين روش از طريق يافتن فاصله اقليدوسي راهبردها با بهترين راهبرد، ارجح‌ترين راهبرد انتخاب شد، در اين رابطه مسئله به يك مدل خطي رياضي تبديل شد، كه پس از اجراي مدل در محيط نرم افزار لينگو، وزن هر راهبرد، فاصله از راهبرد ايده‌آل و راهبرد ايده‌آل برآورد شد. بر مبناي نتايج به دست آمده، از ديدگاه مدل ارزيابي لينمپ، بر مبناي ارجحيت پنج معيار نهايي نظرخواهي شده: تناسب و سازگاري با محيط زيست (C7)، تخريب منابع وخسارت محيطي و انساني (C16)، منابع انساني متخصص (C6)، ابزارهاي علمي و فناوري (C5) و زمان (C2)، راهبردهاي توسعه و احياء پوشش گياهي (A23) با فاصله 16/20، جلوگيري از تبديل و تغيير نامناسب كاربري اراضي (A18) با فاصله 16/22، تعديل در برداشت از منابع آب زيرزميني (A31) با فاصله 16/35، به ترتيب به عنوان مهم‌ترين راهبردهاي مقابله با بيابان‌زايي در منطقه تشخيص داده شد. نتايج پژوهش حاضر به مديران مناطق بياباني اين امكان را مي‌دهد كه امكانات و سرمايه‌هاي محدود تخصيص يافته براي مهار بيابان‌زايي را به شيوه‌هاي درست و كارآمد به كارگيرند. بنابراين، نتايج رتبه‌بندي مذكور مي تواند باعث  افزايش ميزان موفقيت اجراي طرح‌هاي بيابان‌زدايي و احياء اراضي در منطقه مورد مطالعه شود.