استقراء، رقص سايه ها

فلسفه روشني بخش و مسرت بخش است. روشني بخش است زيرا نكات و مفاهيم ناآشنا را از تاريكخانه اذهان بيرون كشيده و به صحنه مي آورد. ولي هنوز زواياي پنهاني هست كه بايد روشن شود. اين وجه فلسفه مسرت بخش است. در فلسفه مفاهيمي هست كه نقطه پاياني بر آن نيست. براي نزديك شدن به نقطه پاياني، فلسفه شعبه شعبه شد و از اين رهگذر فلسفه ي علم پديد آمد. بر فلسفه علم هم همين ماجرا رفت و فلسفه ي آمار در وجود آمد. آمار به عنوان يك علم استقرايي ريشه در مفهوم فلسفي استقراء دارد. استقراء از جمله مسايل فلسفي پر از منازعه است. ذات استقراء چنان نيست كه به توان آن را ترك كرد و نه چنان است كه ديگرفلسفه به آن نپردازد. در اين مقاله ضمن مروري بر مراحل شكل گيري استقراء و ذكر تاريخ مختصري از آن و ذكر برخي فراز و فرودهاي آن، به مهمترين اشكال استقراء كه همان «مساله استقراء » است مي پردازيم