رويكرد رتوريك زيبايي شناختي به ساخت بندي ارتباط تصاوير و ابداعات بصري به سياست جهاني

تصاوير و عكس‌ها نقش مهمي در ادراك ما از رويدادهاي داخلي و بين‌المللي دارند. تصاوير بعد مبهم، رتوريك و زيبايي‌شناسانه پديده‌هاي سياسي و اجتماعي هستند و مي‌توانند به آنها ساختي زيبا يا نفرت‌انگيز بدهند. ابداعات بصري ديداري به شكل متفاوتي نسبت به كلمات عمل مي‌كنند. آنها ماهيت غيركلامي دارند. معناي تصاوير هميشه وابسته به پيش‌فرض و تفسير است. هدف اصلي مقاله پيش رو تحليل چگونگي واكاوي ماهيت سياسي تصاوير بر مبناي يك چشم‌انداز روشي ميان‌رشته‌اي است. ابعاد سياسي تصاوير در پس‌زمينه‌ هنري و زيبايي‌شناسانه آن پنهان شده‌اند. اين مقاله بر مبناي روش واكاوي كيفي، ضمن بازشناسي ماهيت سياسي تصاوير، اين فرضيه را به آزمون مي‌گذارد كه تصاوير در كنار رتوريك كردن و دادن جنبه‌هاي زيبايي‌شناختي به مسائل سياست داخلي و بين‌المللي مي‌تواند ريشه‌ها، جهت، ابعاد، كيفيت و ادراك مسائل سياست و سياستگذاري را تغيير دهد. بر همين مبنا تأكيد اساسي مقاله بر اهميت و مفهوم‌شناسي ابعاد ناشناخته تصوير و ابداعات بصري به مثابه يك متن چندوجهي تفسيرپذير است. پژوهش با تشريح سه مرحله روش‌شناختي الف تكنولوژيك، ب تركيبي - تفسيري و ج بار شدن ادراكات و فرآيندهاي اجتماعي -سياسي ـ در تجزيه و تحليل سياسي تصاوير، ابعاد رتوريك و زيبايي‌شناسانه آنها را واكاوي مي‌كند.