زيبايي شناسي ملال و دلزدگي در سينما از منظر انديشه هاي گئورگ زيمل و والتر بنيامين: مطالعه ي موردي فيلم گاوخوني

در سينماي ايران فيلم‌هاي مختلفي را مي‌توان يافت كه ساختار خود را بر ترسيمِ ملال و دلزدگي قهرمان‌هاي خويش بنا نهاده‌اند. در اين آثار، شخصيت‌هايي منفعل، برآمده از وضعيت مدرن حضور دارند كه با شخصيتهاي كنش‌گرِ سينماي كلاسيك قرابتي ندارند. نكته‌ي مهم در اينجا است كه علي‌رغم وجودِ فيلم‌هايي كه بر ملال متمركز بوده‌اند تا كنون كمتر پژوهشي در سينماي ايران انجام شده كه بر چگونگي نمايشِ ملال و دلزدگي تمركز كرده باشد. اين مقاله تلاش دارد با تمركز بر فيلم گاوخوني (بهروز افخمي،1381) چگونگي ظهورِ ملال و دلزدگي را در اين فيلم، براساس انديشه‌هاي متفكراني چون والتر بنيامين و گئورگ زيمل مورد واكاوي قرار دهد. براي نيل به اين هدف در ابتدا مفاهيم مذكور از منظر متفكراني چون بنيامين و زيمل مورد واكاوي قرار مي‌گيرد تا وجوه مختلفِ آن‌ها نمايان شود. در ادامه با تمركز بر فيلم گاوخوني چگونگي نمايشِ ملال و دلزدگي در اين اثر بررسي ‌مي‌شود تا مشخص گردد كه فيلمساز به چه طريقي توانسته معادل‌هاي سينمايي مورد نظرش را براي ملالِ مدرن گزينش كند. يافته‌هاي اين پژوهش آشكار مي‌سازد كه فيلم گاوخوني به شيوه‌هاي مختلف به ترسيمِ كرختي شخصيت اصلي‌اش پرداخته و موفق شده اين حس را توسط عناصر مختلفِ سينمايي بازنمايي كند.