رابطه زيبايي شناسي تصوير با آگاهي زيست محيطي از منظر نظريه پردازان اكوسينما

از ابتداي هزاره سوم كه «اكوسينما» به عنوان يك گرايش مطالعاتي سينمايي مطرح شد تا به امروز دامنه‌ي گسترده‌اي از مباحث مربوط به رابطه‌ي بين سينما و محيط زيست از تاثيرات سينما به عنوان صنعت بر محيط زيست‌ تا تاثيرات اجتماعي و ادراكي سينما بر آگاهي زيستمحيطي مخاطبان را درون خويش جاي داده است. در همين راستا، هدف مقاله حاضر، بررسي رابطه زيبايي‌شناسي تصوير سينمايي با آگاهي زيست محيطي است. مقاله با رويكردي توصيفي تحليلي و انتقادي به بررسي ديدگاه‌هاي مكتوب صاحب‌نظران اين حوزه مي‌پردازد. نتايج مقاله نشان مي‌دهد در حاليكه گروهي از منتقدين با تاكيد بر قابليت عامه‌فهمي سينماي تجاري، بارگذاري صريح پيام زيست‌محيطي مطابق با الگوهاي رايج فيلم‌سازي را در افزايش آگاهي زيست‌محيطي توصيه مي‌كنند، عده‌اي ديگر سينماي آوانگارد، تجربي و مستقل را محمل مناسبي براي پرداخت جدي به دغدغه‌هاي زيست‌محيطي مي‌دانند. همچنين بررسي انتقادي آراي دو گروه نشان مي‌دهد نبود مباني نظري متقن در بررسي‌ رابطه‌ي زيبايي‌شناسي و ادراك زيست‌محيطي يكي از مشكلاتي است كه غالب نظريه‌ها با آن مواجه‌اند. به لحاظ روش‌شناسي نيز در بسياري از تحليل‌ها به آثار سينمايي به عنوان متون اصلي تحليل توجه جدي نمي‌شود. به همين‌گونه جاي خالي پژوهش‌هاي ميداني در تحليل هايي كه بر رفتار و ادراك مخاطبان استوارند به چشم مي‌خورد.