چارچوب مدل توسعه بازاريابي اسلامي در ورزش ايران

اين پژوهش با هدف تدوين چارچوب مدل توسعه بازاريابي اسلامي در ورزش ايرانانجام شد. روش پژوهش تركيبي-اكتشافي دومرحله اي از نوع ابزارسازي بود. روش پژوهش كيفي، مطالعه موردي كيفي و مشاركت‌كنندگان بالقوه شامل 14 نفرازمتخصصان عضوهيئت‌علمي بودند. در بخش كمّي روش پژوهش توصيفي پيمايشي بود. جامعه آماري دراين بخش شامل رئيس، نايب‌رئيس و دبير فدراسيون هاي ورزشي بودند كه با توجه به 51 فدراسيون فعال در كشور، 153 نفر بودند. با توجه به جدول حجم نمونه كرجسي و مورگان، 113 نفر براساس روش نمونه گيري دردسترس به‌عنوان نمونه پژوهش مشخص شدند.ابزار به‌كاررفته در بخش كمّي، مقياس پژوهشگرساخته‌اي براساس شبكه نظريه داده‌بنياد بخش كيفي بود. براي بررسي روايي صوري از نظر 10 تن از اساتيد مديريت ورزشي بهره گرفته شد و براي روايي محتوايي سؤال هاي پرسش نامه از مدل لاشه استفاده شد و روايي محتوايي تأييد شد. همچنين روايي همگرا، پايايي تركيبي و آلفاي كرونباخ  تأييد شد. براي تجزيه‌وتحليل داده ها از آمار توصيفي و از مدل معادلات ساختاري براي بررسي برازش مدل پژوهش استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه مقدار تي مربوط به هر عامل تأثير معنادار داشت و تمامي چارچوب مدل توسعه بازاريابي اسلامي در ورزش ايران تأييد شد. همچنين چارچوب مدل توسعه بازاريابي اسلامي در ورزش ايرانشامل شرايط علّي، شرايط زمينه اي، شرايط مداخله اي، پيامدها، راهبردهاست. به‌علاوه، نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه مدل پژوهش از برازش مناسبي برخوردار است.