پويايي ساختار سني جمعيت و مرگ‌ومير در ايران: پيشنهاد روشي جديد براي تعديل ميزانهاي مرگ‌ومير

اين پژوهش تلاشي است در جهت گسترش كاربرد تكنيك استانداردسازي ميزان مرگ‌ومير به روش مستقيم به نحوي كه علاوه بر استاندارد كردن ميزان‌هاي خام مرگ‌ومير، ميزان‌هاي ويژه سني براي زمان نيز استاندارد شود. ميزان‌هاي مرگ‌ومير ويژه سن بر حسب كل علل و علل اصلي مرگ در كشور در دو مقطع 1385 و 1394، بر اساس داده‌هاي ثبتي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي محاسبه شده است. يافته‌هاي مبتني بر ميزان استانداردشده ويژه سن – دوره سال 1394 نشان مي‌دهد كه اثر تغييرات ساختار سني بر ميزان‌هاي ويژه سن كل مرگ‌ومير و علل اصلي مرگ به ويژه در سنين ميانسالي و سالمندي در دوره مورد بررسي عمدتا افزايشي بوده است. تنها استثنا در اين مورد مرگ‌ومير ناشي از حوادث غيرعمدي درسنين 15 تا 24 سال بود كه تغيير ساختار سني تاثير كاهشي بر اين ميزان‌ها در سال 1394 داشت. با درنظر گرفتن ادامه فرايند تغيير ساختار سني به سمت سنين بالاتر، لازم است در سياست‌گذاري‌ها پتانسيل اثر ساختار سني بر مرگ‌ومير لحاظ شود و به موانع آن براي كاهش ميزان‌هاي مرگ‌ومير توجه شود.