نقش رجوع به معيارها در ايده پردازي حسن محور

مشاهده و ادراك حسن كه همان مشاهده غايتها و جلوه‌هاي كمال در بستر هر موضوع است، از جمله توانمندي‌هاي لازم در سير ايده‌پردازي‌هاي هنرمندي است كه با ديدگاه اسلامي اقدام به هنرآفريني مي‌كند. پيش از اين «تفكر غايت‌نگر» به عنوان عامل مهم در رسيدن به اين توانمندي معرفي شده است؛ اما انديشيدن تدابير لازم و طراحي راهكارهايي جهت ساماندهي تفكر هنرمند براي رسيدن به ايده‌پردازي حسن‌محور، بدون آگاهي از چگونگي غايت‌نگر شدن تفكر امكانپذير نيست. با نظر به مباني معرفت‌شناسي اسلامي، عقل كلي نيروي تشخيص حسن از سوء است لذا پژوهش حاضر كه از نوع تحقيق بنيادي است با هدف تكميل بسترهاي علمي لازم در حسن‌محور شدن ايده‌پردازي هنرمند بر مولفه تعقل متمركز شده و با بهره‌مندي از مباني قرآني و همچنين آراء علامه طباطبايي با روشهاي توصيفيتحليلي و استدلالي نحوه سازو كار آن را در غايت‌نگر و حسن‌بين شدن تفكر هنرمند مورد پژوهش قرار مي‌دهد. بررسي‌ها نشان مي‌دهد اساسا حسن‌محور شدن ايدههاي هنرمند مستلزم همراهي تفكر با تعقل است. تعقل هنرمند به معناي رجوع او به معيارهاي حق و ارزيابي گزاره‌ها بر مبناي اين معيارهاست و هر‌گونه تدبيري براي ارتقاء ايده هنرمند به سمت حسن‌محور شدن ناظر به اصلاح معيارها خواهد بود كه حداقل در سه مرحله بايد مورد توجه باشد.