مواجهه‌اي باختيني با فراخوان قديس متي اثر كاراواجو

باختين بسيار درگير آثار ادبي بوده و مفاهيم بسياري معرفي كرده كه به كار خوانش آثار ادبي و هنري مي‌آيند. در اين مقاله با هدف به دست دادن الگويي باختيني براي خوانش آثار هنرهاي بصري و همچنين تدقيق انديشه‌هاي باختين با وارد ساختن آنها به حوزه‌هايي تازه، با تكيه بر منابع كتابخانه‌اي (موزه‌اي) و استفاده از روش تحليلي نقاشي فراخوان قديس متي اثر كاراواجو را بررسي كرده‌ايم. در اين بررسي روشن شده كه بسياري از مفاهيم ادبي باختين به خوبي از اثري متعلق به رسانه‌اي بصري نيز قابل استنباط اند. از آن فراتر، بصيرت‌هاي هستي‌شناسانه‌ي باختين، به ويژه «پايان‌ناپذيري» انسان و نقش ديگري در آن، نه تنها در هنر كاراواجو كه در سرگذشت يكي از مهم‌ترين قديسان مسيحيت، متاي انجيل‌نگار نيز قابل ردگيري هستند. به اين ترتيب از خلال گفتگويي كه ميان انديشه‌هاي باختين، هنر كاراواجو و متن مسيحي درمي‌گيرد اين نتيجه‌ي باختيني حاصل مي‌شود كه «پايان‌ناپذيري» ويژگي ذاتي انسان است و تنها ديگري است كه مي‌تواند «مفر» وجود انسان را يافته و او را از خود به در كند. همچنين اين نتيجه حاصل مي‌شود كه هنر كاراواجو خود مي‌تواند در نقش ديگري ظاهر شود و مخاطب را از خود به در سازد و به ساحت پايان‌ناپذيري وارد كند.