عنوان مقاله :
تدوين الگوي ارتقاي رضايت زناشويي و بررسي اثربخشي آن در كاهش گرايش به طلاق
پديد آورندگان :
يحيايي راد ، عفت دانشگاه علامه طباطبائي , سليمي بجستاني ، حسين دانشگاه علامه طباطبائي - گروه مشاوره , عسگري ، محمد دانشگاه علامه طباطبائي - گروه مشاوره , فرح بخش ، كيومرث دانشگاه علامه طباطبائي - گروه مشاوره
كليدواژه :
رضايت زناشويي , زوجين خشنود , زوجين ناخشنود , گرايش به طلاق , الگوي ارتقاي رضايت زناشويي , روش اكتشافي متوالي
چكيده فارسي :
اين پژوهش با هدف تدوين الگوي ارتقاي رضايت زناشويي و بررسي اثربخشي آن در گرايش به طلاق اجرا شده است. روش تحقيق، آميخته (از نوع طرح اكتشافي متوالي) است. مرحله اول پژوهش به روش كيفي از نوع نظريه داده بنياد صورت گرفته است. در اين مرحله، پژوهشگر به شناسايي مؤلفه هاي سازنده رضايت زناشويي و گرايش به طلاق و طراحي برنامه مداخله اي به منظور ارتقاي رضايت زناشويي پرداخته است. به همين منظور با ده زوج كه در آزمون رضايت زناشويي نمره زياد (زوجين خشنود) كسب كرده بودند و ده زوج كه نمره كم در آزمون رضايت زناشويي و نمره زياد در آزمون گرايش به طلاق (زوجين ناخشنود با گرايش به طلاق) كسب كرده بودند، مصاحبه شد. در اين مرحله روش نمونه گيري هدفمند بود. براي جمع آوري دادهها از روش مصاحبه نيمهساختاريافته و تعاملي بهره گرفته شده است. به منظور تجزيه و تحليل داده هاي مصاحبه ها از روش شناسهگذاري محوري استفاده شده است. براساس يافتههاي مصاحبهها، الگوي ارتقاي رضايت زناشويي تدوين شد و مورد تأييد ده تن از استادان قرار گرفت؛ به علاوه براي بررسي روايي نظري الگوي از روش تطبيق الگو استفاده شد. الگوي ارتقاي رضايت زناشويي در قالب 12 جلسه آموزشي و براي تحقق پنج هدف برگرفته از مرحله كيفي، تدوين شد. در مرحله دوم از طرح نيمه آزمايشي گروه كنترل نامعادل استفاده شد. در اين مرحله، 20 زوج شهر مشهد، كه طي فراخواني جذب شده بودند و نمره كم (بيش از يك انحراف معيار كمتر از ميانگين) در آزمون رضايت زناشويي و نمره زياد (بيش از يك انحراف معيار بيشتر از ميانگين) در آزمون گرايش به طلاق كسب كرده بودند به روش در دسترس انتخاب شدند و در گروه آزمايش و گواه جاي گرفتند. به منظور بررسي گرايش به طلاق از پرسشنامه گرايش به طلاق روزولت، جانسون و مارو (1986) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل دادههاي بخش كمي از تحليل كووواريانس تك متغيره و چندمتغيره استفاده شد. يافتهها نشان داد كه اجراي الگوي ارتقاي رضايت زناشويي بر كاهش گرايش به طلاق مؤثر است؛ ضمن اينكه يافتهها نشان داد، آموزش الگوي ارتقاي رضايت زناشويي بر دو بعد آزمون گرايش به طلاق، گرايش براي خروج از رابطه و مسامحه (تغافل و كوتاهي) مؤثر بوده است. با توجه به يافتههاي پژوهش ميتوان براي افزايش رضايت زناشويي و كاهش گرايش به طلاق در زوجين از بسته آموزشي ارتقاي رضايت زناشويي استفاده كرد.
عنوان نشريه :
فرهنگي تربيتي زنان و خانواده
عنوان نشريه :
فرهنگي تربيتي زنان و خانواده