راه‌كار‌هاي مقابله با آسيب‌هاي ميدان نبرد، پيش يا حين آن از منظر آيات تاريخي قرآن (مطالعۀ موردي: بدر و اُحد)

تجربه‌كنندگان ميدان نبرد آگاهند كه در اين ميدان و هنگام رزم يا قبل از نبرد، گاهي رزمنده احساس كاستي مي‌كند و به‌دنبال رهايي از آن است. پرسش اين است كه قرآن در دستورالعمل‌هاي خود براي مجاهدان، در خلال غزوۀ بدر و اُحد، از ميان بي‌شمار باور‌ها و رفتارها، كدامين آنها را در اولويت يادگيري و نهادينه‌سازي به رزمندگان آن دورہ ارائه كرده تا با توجه به آنها، بتوانند از آسيب‌ها در امان باشند؟ اين پژوهش درصدد است با بهره‌گيري از روش توصيفي و تحليلي و به تناسب، از روش «تفسيري» و با رويكرد عبرت‌پژوهي تاريخي، به اصطياد سرفصل‌هاي اين دستورالعمل‌ها بپردازد. يافته‌ها حكايت از آن دارد كه مجموعه‌اي از تغييرات و اصلاحات نگرشي و رفتاري در زمينه‌هاي توحيدي و توحيد‌باوري، مرگ و مرگ‌باوري، رفتار‌هاي مؤمنانه قبل از ورود به رزمگاه و در ميدان رزم از سوي خداوند به عنوان فرمانده اصلي جنگ توصيه شده است.