مقايسه تاثير10 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا باتمرين استقامتي تداومي بر بيان مير205 و ژن VEGFدرموش‌هاي مبتلا به سرطان پستان

Comparison of The Effect Of 10 Weeks Of High Intensity Interval Training With Continuous Endurance Training on MiR-205 and VEGF Gene Expression in Mice With Breast Cancer

هدف: ژن‌هاي متعددي در ايجاد سرطان پستان شركت دارد. يكي از آن­ها ژنVEGF (فاكتور رشد آندوتليال عروقي) كه از مهم­ترين فاكتورهاي آنژيوژنز است. از طرفي يكي ازميكرو rna هاي سركوب‌گر MIR-205 است كه به طور قابل توجهي در تومورهاي پستان در مقايسه با بافت سالم همسان كمتر ترجمه (بيان ) مي شود. بنابراين در اين پژوهش، مقايسه تأثير 10 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا با تمرين استقامتي تداومي بر بيان MIR-205 و ژن VEGF در موش‌هاي مبتلا به سرطان پستان مورد بررسي قرار گرفته است. روش شناسي: مطالعه روي 18 سر موش بالبسي ماده 6 تا 8 هفته‌اي، با ميانگين توده بدني20-18 گرم انجام شد. رده سلولي كارسينوماي وابسته به استروژن MC4-L2 درمحيط كشت،كشت داده شد. سپس تعداد يك ميليون سلول سرطاني به شكل زير پوستي به هر موش تزريق شد. يك هفته پس از ايجاد تومور، موش‌ها به شكل تصادفي به سه گروه 6 تايي: كنترل (C)، استقامتي تداومي (E)، تناوبي باشدت بالا (HIIT)، تقسيم شدند. تمرينات به مدت 10 هفته،5 بار در هفته انجام شد. پروتكل گروه استقامتي تداومي با شدت65 -60 درصد vo2max و گروه تناوبي با شدت بالا با شدت 90-85 درصد vo2max اجرا شد. ميزان بيانMIR-205 وژن VEGF به روش Real time-PCR اندازه­گيري شد. يافته‌ها: ميزان بيان MIR-205 در گروه تناوبي باشدت بالا (0/000=p)، و در گروه استقامتي تداومي (0/001=p)، نسبت به گروه كنترل افزايش معناداري داشت. ميزان بيان ژنVEGF در گروه تناوبي باشدت بالا (0/003=p)، و در گروه استقامتي تداومي (0/005=p)، نسبت به گروه كنترل كاهش معناداري داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به اثر افزايشي تمرين تناوبي با شدت بالا و استقامتي تداومي بر بيان MIR-205 و اثر كاهشي بر بيان ژن VEGF در موش‌هاي مبتلا به سرطان پستان، اين دو نوع تمرين مي‌تواند در روند كاهشي رشد تومور موثر باشد. همچنين با توجه به نتايج، تمرينات تناوبي با شدت بالا با توجه به مدت زمان كمتر، ممكن است موثرتر است.

Aim : Many genes are involved in the development of breast cancer. One is the VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor) gene, one of the most important angiogenesis factors. On the other hand, one of the suppressive microRNAs is MIR-205, which is significantly less translatable in breast tumors compared to healthy matched tissue. Therefore, in this study, we compared the effect of 10 weeks of high intensity periodic training with continuous endurance training on MIR-205 and the VEGF gene in mice with breast cancer. Methods: The study was performed on 18 Balbci mice, with a mean body mass of 18-20g. The estrogen-dependent MC4-L2 carcinoma cell line was cultured, cultured, and then one million subcutaneous cancer cells were injected into the herb. One week after tumor formation, mice were randomly divided into three groups of 6: Control (C). ), Continuous endurance (E) and interval high intensity (H) were divided. Exercises were performed 5 times a week for 10 weeks. Each session of protocol E was 60-65% vo2max and group H was 90-85% vo2max. Expression of MIR-205 and VEGF was measured by Real-time PCR. Results: The expression level of MIR-205 was significantly in high intensity Interval group (p = 0.000), and in the Continuous endurance group (p = 0.001), than in the control group. The VEGF gene expression was significantly decreased in the in high intensity Interval group (p = 0.003) and in the Continuous endurance group (p = 0.005). Conclusions: Given the incremental effect of in high intensity Interval training and continuous endurance on MIR-205 expression and a decreasing effect on VEGF gene expression in mice with breast cancer, these two types of training may be effective in decreasing tumor growth. Also, according to the results, High intensity interval training due to less time, may be more effective.