ويژگي‌هاي روان‌سنجي مقياس تعلق پذيري عمومي در دانشجويان

هدف از پژوهش حاضر، اعتباريابي و بررسي ويژگي‌هاي روان‌سنجي مقياس تعلق‌پذيري عمومي در دانشجويان بود. اين مطالعه كاربردي، يك طرح روان‌سنجي بود و جامعه آماري آن را دانشجويان دانشگاه بيرجند در سال تحصيلي 97-1396 تشكيل مي‌دادند.. طي دو مطالعه به‌ترتيب 164 نفر (108 دختر و 56 پسر) و 236 نفر (156 دختر و 80 پسر) از دانشجويان دانشگاه بيرجند به شيوه نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. گردآوري داده‌ها با مقياس‌هاي تعلق‌پذيري عمومي (GBS)، احساس تنهايي اجتماعي و عاطفي بزرگ‌سالان (SELSA-S)، افسردگي، اضطراب و استرس (DASS-21) و رضايت از زندگي (LOT) بود. همساني دروني، روايي عاملي اكتشافي، تأييدي، ملاكي، پيش‌بين و سازه با نرم‌افزارهاي 16-SPSS و 24-AMOS موردبررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مقياس، ساختاري دوعاملي با واريانس تبييين شده 56.61 درصد دارد. تحليل عاملي تأييدي مرتبه دوم نيز، تأييد شد. روايي همگرا و واگراي مقياس در ارتباط با احساس تنهايي اجتماعي و روايي پيش‌بين آن در ارتباط با افسردگي و رضايت از زندگي به تأييد رسيد. برحسب سن و جنسيت نيز، تفاوت معناداري به‌دست نيامد. به‌نظر مي‌رسد، مقياس تعلق‌پذيري عمومي (GBS) در دانشجويان از پايايي و روايي مناسبي برخوردار است.