فرآيند آگاهي متعالي در مكتب يوگا و آئين ذن

The process of transcendental consciousness in the school of Yoga and Zen

آدمي با معطوف‌كردن انرژي خويش به پديده‌اي و مشاهده‌ آن در درون به حضوري دست مي‌يابد كه جوهر آگاهي است؛ اما هنگامي كه يگانگي خويش را با ذهن بگسلد و تماشاگر آن باشد، به مرتبه‌اي فراتر به نام آگاهي متعالي دست مي‌يابد. رسيدن به اين آگاهي در عرفان‌هاي شرقي به‌منظورِ آرامش ذهني بسيار اهميت دارد. در اين پژوهش، فرآيند رسيدن به اين آگاهيِ برتر در مكتب يوگا و ذن به روش تحليلي ـ توصيفي بررسي مي‌شود. رهرو در مكتب يوگا با به‌كاربستن فنون ارائه‌شده به توقف جريانات ذهني و در نهايت، به حقيقت برتر دروني و رسيدن به رهايي در پرتو آگاهي متعالي نائل خواهد شد. در مكتب ذن نيز روشن‌شدگي همراه با ادراك حقيقت وجود از طريق تمركز و حضور دائمي حاصل مي‌آيد كه با شهود دروني معنا پيدا مي‌كند. آنچه در اين دو مكتب علي‌رغم اختلاف در روش و مباني مشترك است، همان هدف نهايي است كه رسيدن به اين آگاهي متعالي را دربر‌مي‌گيرد.

By turning his energy to a phenomenon and observing it within, man achieves a presence that is the essence of consciousness; but when he breaks his oneness with the mind and watches it, he attains a higher level, called transcendent consciousness. Achieving this awareness is very important in Eastern mysticism for peace of mind. This study seeks to investigate the process of achieving this superior awareness in the school of yoga and Zen in an analytical-descriptive manner. In the school of yoga, wayfarer, by using the techniques presented, will stop the mental flows and ultimately achieve superior internal truth and achieve liberation in the light of transcendental consciousness. In Zen school, illumination, along with the perception of the truth of existence, is achieved through concentration and permanent presence, which is meaningful with inner intuition. What is common in these two schools, despite differences in methodology and foundations, is to achieve this consciousness.