ارزيابي راهبردهاي مقابله با بيابان‌زايي با كاربرد تكنيك بردار ويژه و مدل رتبه‌بندي برناردو

بيابان‌زايي، كاهش توان اكولوژيكي و بيولوژيكي زمين مي‌باشد كه ممكن است به‌صورت طبيعي يا غيرطبيعي اتفاق بيفتد. فرايند بيابان‌زايي عمدتاً مناطق خشك را تحت‌تأثير قرار داده و با شتابي فزاينده، كارايي سرزمين‌ها را كاهش مي‌دهد. ازاين‌رو پرداختن به روش‌هاي بهينۀ كنترل و كاهش بيابان‌زايي ضروري است. بنابراين اين پژوهش با هدف ارزيابي راهبردهاي مقابله با بيابان‌زايي به‌صورت موردي در دشت اردكان خضرآباد انجام گرفت. در انجام اين پژوهش، به‌منظور اجماع نظريات گروهي از روش دلفي استفاده شد و اهميت معيارها از روش بردار ويژه برآورد شد. در نهايت به‌منظور انتخاب راهبردها و درجه‌بندي اولويت آن‌ها از روش تصميم‌گيري برناردو استفاده شد. در چهارچوب اين مدل، پس از تأثير اوزان معيار‌ها در برتري راهبردها در قالب ماتريس توافقي تراكمي و شكل‌گيري مدل تخصيص به‌ازاي هر راهبرد، اقدام به حل مدل‌ها با استفاده از نرم‌افزار لينگو و تعيين اولويت راهبردها شد. به‌‌طور كلي با توجه به نتايج اولويت‌بندي نهايي، بيشترين ارزش از توابع هدف برابر 6.7 برآورد شد. بنابراين زيرمجموعۀ راهبردهاي »جلوگيري از تبديل و تغيير نامناسب كاربري اراضي «، »تعديل در برداشت از منابع آب زيرزميني « و »توسعه و احياء پوشش گياهي « به‌عنوان مناسب‌ترين زيرمجموعه از راهبردهاي موجود انتخاب شدند.