بررسي تاثير نانوامولسيون اسانس ترخون بر بيان ژن هاي حدت اشرشياكلي انتروهموراژيك

اشرشياكلي O157:H7 انتروهموراژيك از مهمترين و شايع ترين پاتوژن هاي غذايي در سراسر دنياست كه در حال كسب مقاومت در برابر برخي تركيبات ضدميكربي سنتزي رايج مي باشد. هدف از اين پژوهش تعيين حداقل غلظت مهار كنندگي (MIC) و حداقل غلظت باكتري كشي (MBC)نانو امولسيون اسانس ترخون (Artemisia dracunculus) براي سويه انتروهموراژيك اشرشياكلي و سپس تاثير غلظت هاي تحت MIC آن بر نرخ رشد و بيان ژن هاي حدت stx1A و stx2A بود. نانوامولسيون اسانس ترخون به روش فراصوت تهيه و اندازه قطرات و پتانسيل زتاي آن تعيين شد. MIC و MBC اسانس و نانوامولسيون با استفاده از روش ميكرودايلوشن براث تعيين شد. ميزان رشد و بيان ژن هاي stx1A و stx2A در اشرشياكلي پس از تيمار با غلظت هاي مختلف تحت MIC بررسي شد. استراگول به عنوان اصلي ترين ماده تشكيل دهنده اسانس شناسايي شد. قطر ذرات نانوامولسيون به طور متوسط ​​50 نانومتر و پتانسيل زتا 30-ميلي ولت بود. مقادير MIC اسانس و نانوامولسيون، به ترتيب، 0.11±0.58 و 0.07±0.33 ميلي گرم در ميلي ليتر و MBC معادل، به ترتيب، 0.20±0.65 و 0.15±0.38 ميلي گرم در ميلي ليتر به دست آمد. نانوامولسيون نسبت به اسانس خالص داراي اثر مهاركنندگي بيشتري در برابر رشد باكتري بود. در پايان دوره 72 ساعته، تيمار با نانوامولسيون در غلظت 75 درصد MIC منجر به كاهش نسخه برداري از stx1A و stx2A به ترتيب برابر 3.75 و 4.10 برابر گرديد در حالي كه در غلظت 75 درصد MIC اسانس، ميزان نسخه برداري از stx1 و stx2 در مقايسه با شاهد به ترتيب 1.91 و 2.02 برابر كاهش يافت. بيشتر بودن فعاليت مهاركنندگي نانوامولسيون اسانس ترخون در مقايسه با اسانس خالص در برابر رشد و توليد شيگاتوكسين اشرشياكلي پتانسيل آن را براي كاربرد به عنوان نگهدارنده خوراكي طبيعي و نيز راه حلي جهت مشكل جهاني ظهور ميكرب هاي مقاوم به آنتي بيوتيك نشان مي دهد.