تحليل گفتمان برابري و اشتغال از منظر دولت يازدهم

The Discourse Analysis of the Equality and Employment from the Perspective of the Eleventh Government in Iran

برابري، مفهومي چالشي در حوزه زنان و از توليدات دوران مدرن است. وقوع مدرنيته، محور قرار گرفتن انسان و اهميت‌ يافتن آزادي و فرديت او، دستاويز زنان براي بهره‌ بردن از ثمرات مدرنيته شده و جنبش احقاق حقوق زنان را ايجاد كرده است. از آنجا كه شرايط نابرابر و محروميت زنان از امكانات و فرصت‌ها مهم‌ترين دليل فرودستي زنان قلمداد مي‌شد، برابري تبديل به اصلي‌ترين درخواست جنبش‌هاي زنان شد. راه يافتن اين مفهوم در كشورهاي غيرغربي بي‌توجه به مباني زيربنايي اين مفهوم و تعارض آن با فرهنگ و قوميت آنها، سبب ايجاد تعارضات و پيامدهاي ناگواري در جريان خدماترساني به زنان شد. در جامعه ايراني بيشترين ميزان تأكيد بر برابري در دولت اصلاحات و اكنون در زمان دولت اعتدال، در قالب اشتغال زنان است كه نوعي بازگشت به عقب بدون توجه به پيامدهاي حاصل از سياست‌هاي دولت يازدهم را نشان مي‌دهد. بررسي اين روند از به شيوه تحليل ‌گفتمان تاريخي ‌اجتماعي وداك، كه شاخه‌اي از تحليل گفتمان انتقادي است، انجام گرفته‌ است. نتايج بيانگر آن است كه اقدامات انجام شده در حوزه اشتغال زنان در دولت يازدهم، در راستاي احياي مجدد مفهوم برابري به سبك و سياقي است كه در دولت اصلاحات ناتمام باقي ماند. به نظر مي‌رسد اشتغال زنان بهترين و موجهترين محمل جهت پيگيري مفهوم برابري در حوزه زنان و گام بعدي آن سهم‌خواهي در مناصب سياسي است.

Equality is a challenging concept in the women’s field and one of the products of modern times. The emergence of modernity, the centrality of man, and the importance of his freedom and individuality, has become the pretext for women to enjoy the fruits of modernity and has created the movement for the realization of women’s rights. Equality became the main demand of women’s movements since unequal conditions and the deprivation of opportunities were considered the most important reasons for women’s inferiority. The introduction of this concept into non-Western countries, regardless of the underlying principles of this concept and its conflict with their culture and ethnicity, resulted in conflicts and adverse consequences in providing services for women. In Iranian society, the greatest emphasis on equality in the Reformist Government, and in the current Government of Moderation is in employing women, and this shows a kind of setback regardless of the consequences of the policies of the 11th Government in Iran. The study of this process was done by analyzing Ruth Wodak’s social-historical discourse, which is a branch of critical discourse analysis. The findings indicated that the measures taken to employ women in the Eleventh Government were to revive the concept of equality in a manner that remained unfinished in the Reform Government. It seems that women’s employment is the best and most justified means to pursue the equality for women, and the next step is to seek a share in the political positions.