نقش تنوع فعاليت هاي اقتصادي در كيفيت زندگي مهاجران بازگشته به روستاها مورد: روستاهاي غرب شهرستان مريوان

امروزه ارتقاي سطح كيفيت زندگي و تبديل محيط هاي روستايي به محيط هاي قابل زيست؛ جهت كار، فعاليت و زندگي، آرمان اصلي برنامه ريزان توسعه به‌منظور جلوگيري از مهاجرت هاي گسترده، جذب و بازگشت مهاجريني است كه از روستاها به دليل فقر و بيكاري مهاجرت نموده اند. در اين راستا امروزه تنوع‌بخشي اقتصادي راهكار مطمئني است كه توانايي ترسيم چشم انداز روشني از ارتقاي سطح كيفيت زندگي روستاييان را با پايدارنمودن معيشت آن‌ها دارد. به‌منظور تبيين اين اثرگذاري، پژوهش كاربردي حاضر با روشي توصيفي - تحليلي مبتني بر مقايسه دو دوره قبل(سكونت در شهر) و بعد(بازگشت به روستاها) به بررسي وضعيت كيفيت زندگي خانوارهاي روستايي بازگشته به نقاط روستايي بخش خاووميرآباد شهرستان مريوان پرداخت كه به دنبال تنوع فعاليت هاي اقتصادي انجام‌شده، با بازگشت مهاجران روبرو شده است. جمع آوري داده ها در بخش نظري، به روش اسنادي و در بخش عملي به روش پيمايشي مبتني بر توزيع پرسشنامه در ميان 144 سرپرست خانوار روستايي بازگشته به روستاها به روش تمام سرشماري و مصاحبه با آن‌ها انجام پذيرفت. پس از تجزيه‌وتحليل با آزمون هاي آمار استنباطي(ويلكاكسون، تي زوجي و همبستگي)، نتايج نشان داد كه به دنبال تنوع فعاليت هاي اقتصادي ايجادشده و بازگشت مهاجران به روستاها جهت منتفع شدن از منافع آن، كيفيت زندگي آن‌ها نسبت به دوره سكونت در شهر بهبوديافته و اين شاخص اقتصادي كيفيت زندگي است كه بيشترين تأثير را در ارتقاي سطح كيفيت زندگي مهاجران بازگشتي دارد.