اثربخشي كارآفريني اجتماعي در توانمندسازي زنان روستايي مورد: مناطق حاشيه‌نشين چابهار

پژوهش حاضر باهدف ارائه الگوي اثربخشي كارآفريني اجتماعي در راستاي توانمندسازي زنان جامعه محلي ارائه‌شده است. جامعه آماري اين پژوهش تمامي زنان بلوچ مناطق حاشيه نشين چابهار در محله هاي رمين، عثمان آباد، كمب، قدس، مرادآباد و تيس كه از آن ها نمونه اي 266 نفري به روش نمونه گيري سهمي انتخاب شد. اين پژوهش با روش آميخته انجام گرفت. در بخش كيفي اين روش، باتوجه به استراتژي فراتركيب عوامل مؤثر بر توانمندسازي زنان شناسايي شد و در‌بخش كمي با پخش دو پرسشنامه، اين عوامل در جامعه آماري گفته‌شده ارزيابي و رتبه بندي شدند. نتايج حاصل از روش كيفي فراتركيب اين عوامل را در 21 شاخص دسته بندي كرد. در‌بخش كمي، نتايج حاصل از تحليل نرم افزار SMART PLS نشان داد كه تمامي شاخص هاي حاصل از روش كيفي فراتركيب به‌جز شاخص برخورداري از مهارت كافي اثر معناداري بر توانمندسازي زنان بلوچ مناطق حاشيه نشين چابهار داشتند و مهم ترين اين شاخص ها، شاخص اعتمادبه‌نفس است و شاخص هاي انگيزه ايجاد اشتغال، ميزان تحصيلات، رفع تبعيض از بازار كار، سياست هاي حمايتي دولت به ترتيب در رتبه هاي دوم تا پنجم ازنظر اهميت توانمندسازي زنان اين منطقه برخوردارند.