تبيين عناصر برنامۀ درسي تربيت اخلاقي با توجه به سيرۀ رضوي

تربيت اخلاقي متربّيان از مهم‌ترين بخش‌هاي هر نظام آموزشي است.  هدف پژوهش حاضر، تبيين عناصر برنامۀ درسي تربيت اخلاقي با توجه به سيرۀ تربيتي امام رضا(ع) است. رويكرد پژوهش حاضر كيفي و روش آن سنتزپژوهي است. جامعۀ پژوهش كليه مقالاتي هستند(30 مقاله) كه از سال 1387 تا 1399 دربارۀ سيرۀ تربيتي امام رضا(ع) ارائه شده‌اند. نمونۀ پژوهش 19 مقاله است كه اين تعداد بر اساس پايش موضوعي، اشباع نظري داده‌ها و به صورت هدفمند انتخاب شده‌اند. داده‌هاي پژوهش از تحليل كيفي اسناد مورد مطالعه، گردآوري شده‌اند. با تجزيه و تحليل داده‌ها، ويژگي عناصر برنامه درسي با توجه به نظريه ميلر در 6 بُعد، 25 عامل و 48 مؤلفه سازمان يافت. براساس يافته‌ها اهداف برنامۀ ‌درسي تربيت اخلاقي بايد كثرت‌گرا، انعطاف‌پذير، غايت‌گرا و دموكراتيك باشد، روش‌هاي تربيت اخلاقي ايجابي، اصلاحي، روش‌هاي فعال، روش‌هاي مستقيم و روش‌هاي غيرمستقيم است. يادگيرنده، خودانگيخته، تعامل‌گرا، مستقل و مسئوليت‌پذير است و معلم داراي مهارت‌هاي حرفه‌اي، مهارت‌هاي ارتباطي، آراسته به فضايل اخلاقي و آراستگي ظاهري است؛ ارزيابي فرايند تربيت اخلاقي فرايندي مستمر، جامع بوده و در آن به خودسنجي و اصل اعتدال توجه مي‌شود و محيط يادگيري، داراي جوي اخلاقي و ديني است.