تخصيص بهينه نقاط اسكان اضطراري، بيمارستان‌ها و درمانگاه‌ها به ناحيه‌هاي شهري پس از وقوع زلزله (مطالعه موردي: شهر بجنورد)

هدف: وقوع حوادث طبيعي، از جمله زلزله، گاهي با صدمه‌هاي مالي و جاني بسياري همراه است. تخصيص صحيح هر يك از ناحيه‌هاي شهري به نقاط اسكان اضطراري، بيمارستان‌ها و درمانگاه‌ها باعث سرعت بخشيدن به فرايند امدادرساني و كاهش آسيب‌هاي جاني خواهد شد. هدف از اين پژوهش ارائه يك مدل برنامه‌ريزي رياضي خطي عدد صحيح براي مكان‌يابي و تخصيص نقاط اسكان اضطراري به ناحيه‌هاي شهري است. روش: در اين مدل، حجم جريان بين نقاط تقاضا و نقاط اسكان اضطراري و همچنين درمانگاه‌ها و بيمارستان‌ها تعيين مي‌شود. در مدل رياضي ارائه ‌شده، هدف كمينه‌سازي اميد رياضي كل زمان حمل‌ونقل افراد است، به‌طوري كه براي انتقال ديرتر افراد آسيب‌ديده به مراكز درماني ضريب جريمه در نظر گرفته شده است. با توجه به ماهيت تصادفي بودن بلاياي طبيعي، نبود قطعيت در اين پژوهش به‌صورت سناريو ديده شده است. در اين پژوهش، احتمال وقوع سناريوهاي مختلف، احتمال آسيب به هر ناحيه در سناريوهاي مختلف، دسته‌بندي جراحت‌هاي واردشده به افراد و ظرفيت محدود پذيرش در نقاط اسكان و مراكز درماني در نظر گرفته شده است. يافته‌ها: مدل پيشنهادي پژوهش با استفاده از اطلاعات شهر بجنورد كدنويسي و حل شده است. تخصيص بهينه هر يك از ناحيه‌هاي شهر بجنورد به بيمارستان‌ها، درمانگاه‌ها و نقاط اسكان موقت تعيين شده است. نتيجه‌گيري: با وجود آنكه احتمال آسيب در ناحيه‌هاي مختلف شهري مقداري اندك در نظر گرفته شد، ظرفيت بيمارستان‌هاي شهر پاسخ‌گوي مجروحان نبود و براي بستري بيماران، به استفاده از بيمارستان شهر مجاور نيز نياز است. همچنين نياز است، مراكز درماني موقت در مناطقي نزديك به روستاها پيش از وقوع چنين حوادثي مكان‌يابي شوند.