وصف در شهنشاهنامۀ سليماني اثر فتح‌‌الله عارف

شهنشاهنامه‌‌ها مجموعه‌‌اي حماسي هستند و حماسه گونه‌‌اي از اشعار وصفي است كه به توصيف اعمال پهلواني و افتخارات و بزرگي‌‌هاي قومي يا فردي مي‌‌پردازد. شهنشاهنامۀ سليماني از آثار حماسي مصنوع است كه بيست ‌‌و يك ‌‌هزار بيت دارد و به تقليد از شاهنامه فردوسي در قالب مثنوي و بحر متقارب و در ذكر سفرها و فتوحات سلطان سليمان قانوني سروده شده است. از آنجا كه ادبيّات را گاه در بياني كه شايد دور از اغراق نباشد معادل با توصيف دانسته‌اند، اين مقاله كوششي است در جهت  بررسي توصيف‌هاي مشخص و متمايز اين منظومه (مقدار، نوع، موضوع و كاركرد توصيفات) و بسامد آن‌ها در اين منظومۀ مغفول. بر اين اساس توصيف كه از موضوعات و شگردهاي مهم داستان پردازي در شهنشاهنامه سليماني است، در مقدارهاي متنوع كمترين واحد (كمتر از يك جمله) و بيشترين واحد (جملۀ مركب و چند جمله) و در نوع عيني و ذهني و گاه تصويري با موضوعاتي چون: وصف ميدان‌‌هاي نبرد و پهلوانان و آلات جنگي، وصف بهار و عناصر طبيعت، وصف زيبايي كنيزكان و جوانان، وصف سرما و... و در كاركردهاي شعري (ايجاد احساس و تخيل و عاطفه) و گاه داستاني مورد بررسي قرار گرفته است. شاعر براي تصويرسازي از آرايه‌‌هاي اغراق، استعاره، تشبيه، كنايه و تشخيص استفاده نموده است.