تحليل شاخص هاي كالبدي-محيطي زيست پذيري شهر زنجان با رويكرد آينده پژوهي

محيط شهري زيست پذير مكاني مطلوب براي زندگي، كار، تفريح مي باشد كه نيازهاي فعلي و آينده شهروندان را برآورده مي سازد. يكي از مهمترين چالش هاي زيست پذيري فضاهاي شهري، مشكلات كالبدي و محيطي شهري است كه آينده زيستي نسل هاي بعدي و كيفيت زندگي آنها را تحت تاثير قرار مي دهد. مقاله حاضر با روش تحليلي به دنبال تحليل و پيش بيني نقش شاخص هاي كالبدي-محيطي در ايجاد فضاي زيست پذير در شهر زنجان است. براي گردآوري اطلاعات از مطالعات ميداني و كتابخانه اي بهره گرفته شده است. جامعه آماري شامل ساكنين شهر زنجان است، كه با روش نمونه گيري كوكران، 384 نمونه انتخاب شد. براي تحليل داده ها نيز از آزمون نيكوئي برازش، تحليل عاملي اكتشافي و روش آينده پژوهي ساختار/ متقابل با كمك نرم افزار هاي SPSS و MIC MAC استفاده شد. طبق نتايج تحقيق با توجه به اينكه، سيستم مديريت كالبديمحيطي شهر زنجان، گرايش به ناپايداري دارد، با اينحال، مولفه هاي »قيمت مناسب مسكن «، »آلودگي صنعتي «، »تناسب كاربري عمومي با نيازشهروندان « »وضعيت قرار گيري مخازن زباله «، »امنيت آب گرفتگي معابر «، »كيفيت زيباي طبيعي محله «، »پوشش گياهي پيرامون شهرها « داراي روابط بسيار شديد و قوي هستند. و اين روابط بصورت دوجانبه با مولفه »قيمت مناسب مسكن « مي باشد. در نتيجه بمنظور زيست پذيري فضاي شهري در زنجان، ابتدا بايد برنامه هاي مدوني حول محور مسكن، زيبايي شهر و محلات، آلودگي، و برآوده ساختن نيازهاي شهروندن تدوين گردد. در نهايت براي رسيدن به اهداف زيست پذيري شهر توجه كنترل رشد و توسعه كالبدي شهر، گسترش ناوگان حمل و نقل عمومي و توجه به توسعه دروني ضروري است.