تعيين عوامل حكمراني در بخش كشاورزي ايران با استفاده از فازي نوع دوم

ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﯿﻦ ﻧﻬﺎدﻫﺎي رﺳﻤﯽ و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺪﻧﯽ اﺳﺖ. ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻓﺮاﯾﻨﺪي اﻃﻼق ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ آن ﻋﻨﺎﺻﺮ در ﺟﺎﻣﻌﻪ از ﻗﺪرت، اﻗﺘﺪار و ﻧﻔﻮذ ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎ و ﺗﺼﻤﯿﻢﻫﺎﯾﯽ را در ﻣﻮرد ﺑﻬﺒﻮد ﮐﯿﻔﯿﺖ و ﺑﺎﻻﺑﺮدن ﺳﻄﺢ زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺗﺨﺎذ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﮐﺸﺎورزي ﯾﮑﯽ از ﻣﻮﺛﺮﺗﺮﯾﻦ اﺑﺰار ﺑﺮاي ﮐﺎﻫﺶ ﻓﻘﺮ و ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﻌﯿﺸﺖ ﻣﺤﻠﯽ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ اﺑﺘﺪا از روش ﻓﺮا ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺮاي ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻬﻢ ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﮐﺸﺎورزي در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. از ﺗﻌﺪادي ﮐﺎرﺷﻨﺎس ﺑﺮاي رﺗﺒﻪﺑﻨﺪي ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش آﻧﺘﺮوﭘﯽ ﺷﺎﻧﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﺑﺮاي ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎي ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﮐﺸﺎورزي در اﯾﺮان از روش ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺮﻓﯽ و ﺗﮑﻨﯿﮏ دﻟﻔﯽ ﺑﺮاي ﭘﺮ ﮐﺮدن ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﻣﺎﺗﺮﯾﺲ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ دوﺟﺎﻧﺒﻪ در ﺑﯿﻦ ﺧﺒﺮﮔﺎن اﯾﺮاﻧﯽ(اﻋﻀﺎي ﻫﯿﺌﺖ ﻋﻠﻤﯽدر داﻧﺸﮕﺎﻫﻬﺎي ﮐﺸﺎورزي ﻋﻀﻮ ﮔﺮوه ﻣﺘﺨﺼﺺ ﻫﺴﺘﻨﺪ) اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ و در اﻧﺘﻬﺎ روش ﻓﺎزي ﻧﻮع دوم ﺑﺮاي وزندﻫﯽ و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎ در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻧﯽ و اﯾﺮان ﺑﮑﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺪل ﻣﺘﺎ ﺳﻨﺘﺰ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ، ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﮔﺮوﻫﯽ و ﺷﺮﮐﺖﻫﺎي ﺗﻌﺎوﻧﯽ، رﻋﺎﯾﺖ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎ ﺑﯿﺶﺗﺮﯾﻦ اﻫﻤﯿﺖ و رﺗﺒﻪ را دارﻧﺪ. در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻓﺎزي ﻧﻮع دوم ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎي ﭘﺎﯾﺪاري ﮐﺸﺎورزي، ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮﯾﻦ وزن را در ﺣﻮزهﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ و ﻋﻮاﻣﻞ اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﺎراﯾﯽ و ﺑﻬﺒﻮد ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﺑﺎزارﯾﺎﺑﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮﯾﻦ وزن را در ﺣﻮزه اﻗﺘﺼﺎدي دارد. ﻣﺘﻐﯿﺮ (ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﮔﺮوﻫﯽ و ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎي ﺗﻌﺎوﻧﯽ) در ﻫﺮ دو روش ﻣﺸﺘﺮك ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺮوﻫﻬﺎ ﯾﺎ ﺟﻮاﻣﻊ ﮐﺸﺎورزي ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻧﻘﺸﯽ ﻣﻬﻢﺗﺮ در ﻧﻈﺎرت و ارزﯾﺎﺑﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮد و ﺧﺪﻣﺎت ﮐﺸﺎورزي اﯾﻔﺎ ﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰارﻫﺎي ﻧﻈﺎرﺗﯽ و ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﺸﺎرﮐﺘﯽ و در ﺳﻄﺢ ﮐﻼن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻈﺮﺳﻨﺠﯽﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد.