تخمين غلظت ذرات PM2.5 در تهران با استفاده از داده‌هاي دورسنجي عمق نوري هواويزها

تاثير قابل ملاحظه و منفي ذراتPM2.5  بر سلامتي انسان و محيط زيست، ضرورت اندازه‌گيري دقيق و مستمر اين آلاينده را اجتناب ناپذير مي‌سازد. استفاده از تكنولوژيهاي نوين سنجش از دور ماهواره‌اي مي‌تواند جايگزين مناسب و كم هزينه اي براي اندازه‌گيري‌هاي زميني باشد. تخمين دقيق غلظت زميني ذرات PM2.5 با استفاده از عمق نوري هواويزها (AOD) به اين دليل كه رابطه بين AOD و PM2.5  تحت تاثير پارامترهاي مختلف و شرايط هواشناسي است، به آساني قابل انجام نمي‌باشد. در اين مطالعه مقادير AOD از داده هاي سنجنده MODIS با دقت مكاني سه كيلومتر طي يك دوره‌ي زماني يكساله از 1 تير 1396 تا 31 خرداد 1397 جهت تخمين غلظت‌هايPM2.5  براي 16 ايستگاه زميني در شهر تهران استخراج گرديد. غلظت‌هاي PM2.5 برآورد شده با مقادير سالانه اندازه‌گيري شده توسط ايستگاه‌هاي‌ پايش آلودگي هواي شركت كنترل كيفيت هواي تهران براي مدت زمان مورد مطالعه مقايسه گرديد. نتايج بدست آمده نشان داد كه مدل رگرسيوني برقرار شده با ضريب همبستگي بالا (R2=0.99) همخواني كامل مقادير سالانه غلظت‌هاي PM2.5 برآورد شده و اندازه‌گيري شده از داده‌هاي MODIS در ايستگاه‌ها دارد. با توجه به نقشه توزيع مكاني غلظت PM2.5 پيش‌بيني شده، مناطق اطراف ايستگاه‌هاي شادآباد و شهرداري منطقه 11 به عنوان آلوده‌ترين و مناطق اطراف ايستگاه‌هاي اقدسيه، گلبرگ، شهرداري منطقه 2 و مسعوديه بعنوان پاك‌ترين بخش‌هاي شهر تهران ميباشند. نتايج نشان داد كه داده هاي دورسنجي عمق نوري هواويز داراي توانايي قابل قبولي جهت پيش‌بيني غلظت PM2.5 سالانه مي‌باشد.