استدلال شواهدي ويليام رو از شر و پاسخ خداباوران شكاك به آن

امروزه در جهان غرب، تقريرهاي متنوع ويليام رو از استدلال شواهدي شر، كانون اصلي مباحث فعلي در زمينۀ مسئلۀ شر را به خود اختصاص داده است. رو در يكي از اين صورتبندي‌ها تلاش كرده است كه با ارجاع به مصاديق خاصي از رنج‌هاي شديد احتمال وجود شر گزاف را نشان دهد و از اين طريق، باور خداناباوران به نبود خدا را موجه جلوه دهد. در اين ميان، گروهي از فيلسوفان خداباور كه به «خداباوران شكاك» معروفند، تلاش كرده‌اند كه نشان دهند اگر خدايي وجود داشته باشد، كاملاً معقول است كه بپذيريم انسان‌ها در موقعيتي معرفتي قرار ندارند كه هميشه بتوانند در خصوص تمام افعال و مقاصد الهي داوري كنند. همين امر سبب مي‌شود كه ما نتوانيم دليل يا دلايل توجيه‌گرِ خداوند در تجويزش به آنچه در نظر ما مصداقي از شر گزاف جلوه مي‌نكند را دريابيم. در اين نوشتار در پي آن هستيم تا با تمسك به نگرش خاص اين گروه، توجيه‌ناپذيريِ روايت رو از استدلال شواهدي شر را نشان دهيم.