ارزيابي عملكرد طرحواره‌هاي همرفت كومه‌اي در مدل HWRF در پيش‌بيني مشخصه‌هاي توفان حاره‌اي، مطالعه موردي توفان حاره‌اي گونو

حساسيت سنجي مدل هاي عددي در پيش بيني ويژگي هاي پديده چرخند حاره اي كاري مهم است. در اين پژوهش عملكرد 5 طرحواره پارامترسازي همرفت كومه اي شامل BMJ، KF، SAS، SASAS و TiedTKE با اجراي مدل HWRF براي شبيه سازي چرخند حاره اي گونو بررسي شد. نتايج نشان داد كه هيچ يك از طرحواره ها انتهاي مسير چرخند را درست پيش بيني نكرده و در شرايط شدت بيش از دسته 3، روند تغيير فشار سطحي و روند باد بيشينه هم درست پيش بيني نشد. البته، در شدت هاي كمتر طرحواره SAS دقيق‌ترين نتيجه را توليد كرد. مشابهت قابل‌‌قبولي ميان الگوهاي شبيه سازي شده و تحليلي براي نيمرخ هاي قائم دماي پتانسيلي و سرعت افقي مشاهده شد. شدت جريان‌هاي نزولي و صعودي شبيه‌سازي شده بيش از مقادير تحليلي و نزديك تر به مركز چرخند بودند. طرحواره هاي SAS و SASAS نيز به‌ترتيب با كمترين خطا جريان‌هاي نزولي و صعودي را توليد كردند. الگوي واگرايي تراز زبرين توسط ميدان‌هاي تحليلي و شبيه سازي شده رؤيت شد، اما همگرايي تراز زيرين در هيچكدام ديده نشد. بيشينه مقدار انرژي پتانسيل دسترس پذير همرفتي شبيه سازي شده نسبت به تحليلي در فاصله دورتري از سواحل عمان پيش‌بيني شد. تنها طرحواره SASAS توانست شكل گيري شديدترين هسته تاوايي پتانسيلي در نزديكي سطح را شبيه سازي كند. بيشينه مقدار بارش تجمعي پيش بيني شده تمام طرحواره ها يكسان و نصف مقدار مشاهداتي بود. چينش افقي باد شبيه سازي شده توسط هر 5 طرحواره كمتر از مقادير تحليلي بود. در ايستگاه چابهار، طرحواره هاي KF، TiedTKE و SASAS به‌ترتيب در پيش بيني مقادير سطحي سرعت باد، فشار تراز دريا و دما دقيق ترين نتايج را توليد كردند.