مدل ديناميكي بيماري كوويد-19 و تجزيه و تحليل عملكرد ايران، آلمان و تركيه با داده هاي تجربي

بيماري كوويد19 ناشي از نوع جديد ويروس كرونا مي باشد كه يك بيماري عفوني است و تاكنون بيش از نود ميليون مبتلا و حدود دو ميليون فوتي ثبت شده است. برنامه هاي بهداشتي، درماني، آموزشي، اعمال محدوديت ها و ساير اقدامات پيشگيرانه به عنوان ورودي هايي هستند كه مي توانند شيوع بيماري را محدود كنند كه نتيجه اين اقدامات موجب كاهش ابتلا به اين بيماري مي شود. در اين مقاله به منظور بررسي برخي از پارامترهاي تاثيرگذار، يك مدل غيرخطي براي بررسي تأثير بهداشت و آموزش بر ديناميك انتقال بيماري كوويد19 تجزيه و تحليل مي شود. همچنين، داده هاي تجربي سه كشور ايران، آلمان و تركيه از ابتداي شيوع بيماري تا 21/10/1399 مورد بررسي و مقايسه آماري قرار مي گيرد. سپس عملكرد اين سه كشور در اوج شيوع بيماري از 11/08/1399 تا 21/10/1399 مورد تجزيه و تحليل قرار مي گردد. نتايج نشان مي دهد كه آموزش و بهداشت مناسب موجب كاهش تعداد مبتلايان خواهد شد. همچنين نتايج نشان مي دهد كه ايران با وجود تحريم ها و كمبود امكانات به خصوص از 11/08/1399 تا 21/10/1399 عملكرد نسبتاً بهتري داشته است.