تاثير آموزش برنامه مشاوره معنوي و اميد درماني بر خودكارآمدي مراقبت هاي تسكيني دانشجويان پرستاري دانشگاه آزاد اروميه

مقدمه: مراقبت‌هاي تسكيني براي ارتقاي كيفيت زندگي بيماران مزمن، اهميت بسياري دارد. در اين ميان، ارائه شيوه‌هاي آموزش مراقبت تسكيني به پرستاران يكي از راه‌هاي مهم در توسعه و تكامل اين‌گونه مراقبت‌هاست. هدف اين مطالعه، تعيين تأثير مشاوره معنوي و اميددرماني بر خودكارآمدي مراقبت‌هاي تسكيني دانشجويان پرستاري بود. روش كار: اين مطالعه از نوع تجربي بود. جامعه آماري دانشجويان پرستاري سال آخر دانشگاه آزاد اروميه را شامل مي‌شد. نمونه‌گيري به‌صورت سرشماري صورت گرفت. نمونه‌ها نيز شامل ۶۱ دانشجوي سال آخر پرستاري بودند كه از روي فهرست كامل دانشجويان به دست آمد و سپس به دو گروه مداخله (۳۰ نفر) و كنترل (۳۱ نفر) تقسيم شدند. ابزار گرداوري داده‌ها پرسشنامه دوقسمتي شامل اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه خودكارآمدي عملكرد باليني بود. گروه مداخله به مدت ۹ جلسه آموزش اميددرماني و مشاوره معنوي دريافت كرد، ولي گروه مداخله آموزشي دريافت نكرد. نتايج مداخله بعد از ۹ جلسه با همان پرسشنامه، مجدد ارزيابي شد. يافته‌ها: آزمون t گروه‌هاي مستقل نشان مي‌دهد، ميانگين امتيازات كلي خودكارآمدي باليني دانشجويان پرستاري قبل از اجراي آموزش مشاوره معنوي و اميددرماني، اختلاف معني‌داري نداشت (P ۰/۰۵)؛ در حالي ميانگين امتيازات كلي خودكارآمدي عملكرد باليني بين گروه مداخله و كنترل بعد از اجراي برنامه آموزش مشاوره معنوي و اميددرماني، اختلاف معني‌داري داشت (۰/۰۲=Pو ۶/۶۳=t). نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين مطالعه مي‌توان گفت مشاوره معنوي و اميددرماني در خودكارآمدي مراقبت‌هاي تسكيني دانشجويان پرستاري مؤثر است و مي‌تواند در زمينه آموزش محتواي مراقبت‌هاي تسكيني و پرستاري الگو مدار از بيماران صعب‌العلاج استفاده شود. آنچه از مطالعات انجام‌شده در ايران مشخص مي‌شود، بيانگر اين واقعيت است كه در حال حاضر مشكل اصلي سيستم پرستاري درباره مراقبت تسكيني از مبتلايان به بيماران صعب‌العلاج اين است كه اين نوع از مراقبت داراي چارچوب واضحي براي پرستاران نيست و به‌طور جدي در متن برنامه آموزشي رسمي قرار ندارد.