بررسي تأثير آموزش و پيگيري تلفني پرستار (تله‌نرسينگ) بر خودكارآمدي در مديريت بيماران ديابتي نوع ‌دوم: يك مطالعه كارآزمايي باليني

مقدمه: ديابت يكي از بيماري‌هاي شايع و پرهزينه است. پرستاري تلفني نه ‌تنها در كاهش هزينه‌ها، بلكه در ارائه مراقبت پرستاري و خودكارآمدي بيماران نقش مؤثر و انكارناپذيري ايفا مي‌كند. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير آموزش و پيگيري تلفني پرستار (تله‌نرسينگ) بر خودكارآمدي در مديريت بيماران ديابتي نوع ۲ مراجعه‌كنندۀ به مركز ديابت همدان در سال ۱۳۹۷ انجام ‌شد.روش كار: در اين مطالعۀ كارآزمايي باليني، ۱۱۶ بيمار به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند و ۵۸ بيمار ديابتي نوع ۲ كه ويژگي‌هاي شركت در پژوهش را داشتند، در مركز ديابت همدان با نمونه‌گيري آسان وارد مطالعه شدند. بيماران به روش تخصيص تصادفي بلوكي به دو گروه تخصيص يافتند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامۀ اطلاعات جمعيت‌شناختي و بيماري و پرسشنامۀ خودكارآمدي در مديريت بيماران ديابتي نوع ۲ (DMSES) بود. مداخله در گروه آزمون به‌صورت پرستاري تلفني به‌مدت هشت هفته انجام شد؛ بدين‌صورت كه در ماه اول، هر هفته دو مرتبه و در ماه دوم، هر هفته يك‌ مرتبه با افراد گروه آزمون تماس تلفني برقرار شد. شايان ذكر است بيماران در گروه كنترل، تنها پيگيري و مراقبت‌هاي روزمرۀ مركز ديابت همدان را دريافت كردند. در نهايت، اطلاعات جمع‌آوري‌شده با كمك نرم‌افزار IBM SPSS Statistics نسخه ۱۹ تجزيه ‌و تحليل شد.يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن بود كه ميانگين خودكارآمدي در مديريت در هر دو گروه قبل از مداخله، اختلاف آماري معني‌داري را نشان نمي‌دهد (۰/۱۵=P). پس از دادن آموزش به گروه مداخله، ميانگين خودكار آمدي در مديريت در يك و دو ماه بعد به‌طور معني‌داري در‌مقايسه ‌با گروه كنترل بهبود يافت (P 0/ 001).نتيجه نهايي: با توجه ‌به يافته‌هاي مطالعه، مي‌توان نتيجه‌گيري كرد پيگيري تلفني پرستار در ارتقاي خودكارآمدي زنان مبتلا به ديابت مؤثر بود.